Wij denken zo precies te weten wat goed is, we lijken soms Herodes wel.’
‘Wat boeit me nou zo in die wijzen? Vooral: dat ze zich laten raken, dat ze zich laten leiden door de reizende / rijzende ster van de pasgeboren koning, zoals ze verderop in het verhaal ook luisteren naar het droombericht om Herodes op de thuisreis links te laten liggen.
Die manier van doen (het stuur uit handen geven, het verlangen van je hart volgen, je laten leiden door wat van God komt) lijkt – als ik het goed zie – mijlenver van ons af te staan.
21e-eeuwse mensen uit Westerse landen zijn vaak trots, zelfverzekerd, vol zelfvertrouwen. En we zijn technische en economisch inderdaad heel kundig, graag zelfsturend, maar op het gebied van de levenskunst?
Wij denken zo precies te weten wat goed is, de wijsheid van andere mensen en volken, van vluchtelingen bijvoorbeeld, wil er bij ons zo vaak niet ín; we lijken soms het Jerusalem van Herodes wel.
We regelen alles zo veel en zo goed mogelijk, van de wieg tot het graf. Leven op de bonne fooi, op ‘la bonne foi’, op goed geloofsvertrouwen, leven van wat komt en ons gegeven wordt, het gaat ons vaak minder goed af.
(…) Is dit een waarheid die we dieper in ons hart herkennen? Ik denk het wel. De beste dingen van ons leven overkomen ons, vallen ons in de schoot.’
*
Uit de overweging van Jan Groot in de Dominicanenkerk van Zwolle, 6 en 7 januari 2018. Lees hier de hele tekst.
