In memoriam

Zr. Augustini van den Heuvel overleden

p 15 augustus 2017 overleed in Nijmegen zr. Augustini van den Heuvel (89) lange tijd bestuurder en algemeen overste van de Dominicanessen van Neerbosch. Ze is op 21 augustus begraven. Een in memoriam.

Zuster Augustini werd geboren op 17 februari 1928 te Bergharen. Haar geloften als Dominicanes van de Heilige Familie te Neerbosch legde zij af op 16 mei 1955. Zij overleed op 15 augustus 2017 te Nijmegen.

Op 21 augustus hebben wij in de Dominicuskapel te Nijmegen de Eucharistie gevierd tot haar gedachtenis, waarna wij haar aan de aarde hebben toevertrouwd op de begraafplaats Jonkerbos te Nijmegen.

Marian was de oudste in een gezin van vijf kinderen. De betekenis die haar vader heeft gehad voor de gemeente Bergharen en voor het verzet in de oorlog vervulde haar met trots.

Voor zij intrad, had Marian al studies gevolgd, die vanwege ziekte en een zwakke gezondheid niet voltooid konden worden. Daarna bleef zij studeren en zich ontwikkelen door cursussen, studiedagen en het dagelijks volgen van actualiteitenprogramma’s.

In de congregatie werd zij voor verschillende functies gevraagd en steeds was zij bereid deze te aanvaarden. ‘Ik vroeg niet, maar ik werd gevraagd’, zei ze tot kort voor haar dood.

Enkele jaren deed zij administratief werk, maar al spoedig werden haar leidinggevende functies toevertrouwd. Zo werd zij in 1959 leidster op het internaat voor de kwekelingen en later novicemeesteres. De vorming van novicen bleek een zware taak. ‘Maar ik heb er veel van geleerd’, zei ze later.

Enkele jaren was zij personeelsfunctionaris bij de Sociale Werkplaats in Oss. In die functie kwam haar talent om mensen tot hun recht te laten komen aan het licht.

Toen zij overste van de communiteit van Huize Heeckeren in Goor werd, kwamen haar ‘opbouw’-kwaliteiten tot bloei. Ieder had een door de anderen gewaardeerde eigen taak. Het resultaat was een grote saamhorigheid onder de zusters.

Zo onhandig als zuster Augustini was op huishoudelijk gebied, zo talentvol bleek zij te zijn als gastvrouw. Zij kon goed contact met mensen maken en maakte van Huize Heeckeren een open en gastvrij huis. Wat was zij trots op de voltooiing van de restauratie van het Koetshuis, en het bezoek van de koningin aan Huize Heeckeren in 1988.

Zuster Augustini: toonbeeld van stijl en waardigheid. Drie periodes was zij lid van het bestuur en twee periodes algemeen overste van de congregatie. Vanuit haar verantwoordelijkheid als bestuurder gaf zij ruimte aan zusters, maar kon zij ook streng zijn.

Eenmaal wonend in Catharinahof zette zij zich ook daar in voor de gemeenschap en was steeds loyaal aan volgende besturen.

In de laatste jaren moest zij steeds meer inleveren aan lichamelijke en geestelijke veerkracht. Toch bleef zij ons tot in de laatste dagen verbazen over de wil om te leven in een steeds zwakker wordend lichaam.

Augustini geloofde dat God de bron is van het menselijk vermogen om schatten als parels in elkaar op te delven.

Tot slot woorden van Aurelius Augustinus, haar patroonheilige, voor wie zij een grote liefde koesterde. Zij reikte ze zelf aan voor haar afscheid.

In God geborgen.
Daar zullen we rust vinden en zien,
zullen wij zien en liefhebben,
zullen wij liefhebben en lofprijzen.

Dat is het wat er op het einde zonder einde zal zijn.
Want welk ander einde is er voor ons

dan het bereiken van dat Rijk dat nooit een einde vindt?

Augustinus, De Stad van God, XXII 30.5