p 6 juli 2017 overleed dominicaan André Lascaris, 77 jaar oud. Hieronder volgt de tekst van het in memoriam. Ook staan er links naar de preek van prior van Huissen Gerard Braks o.p. en Thérèse Onderdenwijngaard namens de Girard Studiekring.
Naar dominicaans gebruik staat de dode, met de kist open, centraal tijdens de viering. (Klik om te vergroten).
Klik hier voor de Verkondiging door Gerard Braks o.p.
Klik hier voor de toespraak van Toespraak Thérèse Onderdenwijngaard namens de Girard Studiekring
André Lascaris o.p., 1939-2017 (Foto Arjan Broers)
André werd geboren op 29 augustus 1939 in Amsterdam. Zijn gymnasiumstudie volgde hij op het Dominicuscollege te Neerbosch. Op 17 september 1958 begon hij als jonge Dominicaan aan het noviciaat in Huissen, waar hij op 18 september 1959 professie deed. Op 22 juli 1965 werd hij door bisschop Bekkers tot priester gewijd.
In 1966 ging hij naar de universiteit van Oxford. Na zijn promotie in 1970 keerde hij terug naar Nederland om begin 1971 naar Zuid-Afrika te vertrekken. Op last van de apartheidsregering moest hij op tweede kerstdag 1971 het land verlaten. Hij ging wonen in de communiteit van Huissen. Daar werd hij driemaal tot prior gekozen.
In en vanuit Huissen verrichtte hij diverse theologische werkzaamheden en raakte in 1973 betrokken bij het vredeswerk voor Noord-Ierland.
In 1981 werd hij tot assistent van de provinciaal gekozen en werkte in die periode aan de ontwikkeling van een Dominicaans Studiecentrum voor Theologie en Samenleving, onafhankelijk van de bisschoppen en de staat. In november 1988 werd dit in Nijmegen geopend. In de jaren daarop publiceerde hij diverse boeken en artikelen. Elke maand schreef hij een blog voor www.nieuwwij.nl en wekelijks voor www.meerdanikzelf.nl.
In 2008 (bron ongewis).
André was iemand met vele kanten. Nu eens viel zijn bescheidenheid op, dan weer zijn kritische kijk met een duidelijke stellingname en scherpe tong. Hij pakte in discussies al gauw de essentie van het verhaal. Hij wist goed te luisteren en zei met een sprankje humor hoe hij de dingen zag. Hij was een wijs man maar kende ook zijn eigenwijsheid.
André had een subtiele manier om aan te geven wat hij wilde. Hij claimde niet, maar stuurde dingen wel zijn kant uit. Dat kwam hem goed van pas, toen hij door de ziekte van Parkinson afhankelijk werd van anderen. Wanneer je zijn vertrouwen had gewonnen, durfde hij je ook zijn kwetsbaarheid te laten zien en gaf hij zich aan je over.
André Lascaris bij het provinciaal kapittel van 2009 (Foto Arjan Broers)
Bijzondere herinneringen hebben zij die met André op vakantie zijn geweest. Dan kon hij ontspannen genieten maar ook mopperen en knorrig brommen, als iets hem niet aanstond of niet lukte zoals hij wilde b.v. bij het koken op een campinggasstelletje. Mopperen deed hij overigens ook buiten vakantietijd. Gelukkig kon hij daar later ook wel weer om lachen.
In zijn goede tijd was André gulzig naar het leven. Hij genoot van eten en drinken, van vriendschap en zoveel dingen die het leven aangenaam maken. Hij deelde dat graag met je. Het was bij André nooit eenrichtingsverkeer zijn kant uit. Hij nam je als blijk van dank graag mee uiteten.
De PTT en Post.NL hadden een goede klant aan hem. André was trouw aan mensen, aan medebroeders en zusters, aan familie en vrienden. Met verjaardagen of feestdagen altijd een kaart of telefoontje. En zeker vrouwen werden niet vergeten, want daar had hij een aparte klik mee. Niet zonder reden waren zij bij hem in zijn laatste uren.
André Lascaris kreeg bij zijn 75e verjaardag een Liber Amicorum aangeboden door Michael Elias van de Girardkring en DSTS-directeur Manuela Kalsky, augustus 2015.
André had een brede belangstelling en sloot zich nergens voor af, met een blikrichting in bijbels perspectief. Vanuit die achtergrond legde hij verbindingen met kerkelijke en maatschappelijke vraagstukken. Nauw betrokken was hij bij het vredeswerk, met name in Noord-Ierland. Daarbij vond hij inspiratie in het werk van de Frans filosoof René Girard. Hij probeerde met een open geest de tekenen van de tijd te verstaan en deze te vertalen naar een groot publiek. Daartoe richtte hij met anderen het Dominicaans Studiecentrum voor Theologie en Samenleving op.
Op 5 juli was André het middelpunt van een feestje om vrienden te bedanken voor hun trouwe zorg door hem op zondagmorgen van Nijmegen naar Huissen te vervoeren. Het afscheidsetentje begon gezellig en geanimeerd, maar kreeg een heel andere wending toen hij door verslikking in ademnood geraakte, wat hem uiteindelijk fataal werd. Hij stierf in de vroege morgen van 6 juli.
*
Zie ook:
Dominicaan André Lascaris overleden
Mijn vriend de bibliotheek
A Dieu aan de ‘founding father’ van het DSTS
André Lascaris: een eigentijdse prediker
André Lascaris geëerd als dominicaanse intellectueel
‘Ik leef graag. Ik leef nu’
Op de website www.meerdanikzelf.nl staan honderden korte artikelen van André Lascaris.
De jongere broeders brengen de kist naar de laatste rustplaats.
Honderden mensen baden een laatste gebed bij de grafkelder van het klooster van Huissen.
De grafkelder van het klooster van Huissen.