IRE, de Stichting voor Ideële Reclame, haalde een stunt uit. Het verzon een bureau dat mensen tegen betaling mooi zou laten lijken.
De vraag van SIRE is: ‘Voor wie doe je het eigenlijk?’ Lekendominicaan Karin Bornhijm nuanceert: ‘Moet ik nou weer “mezelf zijn” of ben ik beeld van God?’
Op het station zag ik een billboard van SIRE met levensgroot de vraag: ‘Voor wie doe je het eigenlijk?’
Een vraag die ik mezelf ook wel eens stel. Mijn antwoord is doorgaans: voor de (A)ander – God en mijn naaste – en voor mezelf. Maar conform de gangbare opvatting zou ik eigenlijk alleen ‘mezelf’ moeten antwoorden.
SIRE verzon het bureau ‘The Good Life Agency’, dat mensen tegen betaling zou helpen om een succesvol imago te hebben.
Vorige week bleek dat het een manier was om mensen aan het denken te zetten. Op de website www.voorwie.nl staat: ‘Met deze campagne wil SIRE mensen inspireren om vaker stil te staan bij de vraag of je bepaalde keuzes maakt omdat je daar zelf gelukkig van wordt, of om hiermee aan de verwachtingen van anderen te voldoen.’
‘Uit onderzoek blijkt namelijk dat we het gelukkigst worden als we dingen doen die we echt zelf willen. Als we handelen vanuit onze eigen verlangens, drijfveren of gevoel. En dus niet omdat we succesvol willen overkomen op anderen. Of omdat we denken dat het hoort of verwacht wordt van ons. Het helpt als we wat vaker stil zouden staan bij de vraag voor wie we de dingen doen, die we doen. Luisteren naar ons eigen gevoel. En iets minder naar elkaar kijken’, aldus SIRE.
Ik herken de observatie dat we vaak aangezet worden om successen te vieren of minstens succesvol te lijken. Toen ik op mijn werk een keer voorstelde om ook onze mislukkingen te vieren omdat dit heilzaam en leerzaam kan zijn, keken de meeste collega’s mij niet-begrijpend aan.
Maar onze samenleving is al zo enorm geïndividualiseerd. Kinderen wordt van jongs af aan geleerd om op te komen voor zichzelf. Moeten we nou nog meer naar ons eigen gevoel luisteren?
Mijn Engelse medebroeder Timothy Radcliffe schrijft (In zijn boek Waar draait het om als je christen bent): ‘Wij worden gelukkig wanneer we ons uitstrekken om anderen lief te hebben. We komen tot bloei als we ons naar buiten keren’. Je komt dus niet ver als je alleen naar je eigen gevoel luistert.
Timothy verbindt dit met het Paasverhaal: ‘Het tegenovergestelde van vreugde is niet het verdriet, maar een afgestompt hart dat niets kan voelen. Gelukkig worden betekent jezelf terugvinden in het hele Paasverhaal, van geboorte tot dood tot opstanding. Het draagt ons door verwarring en lijden en sterven naar de opstanding. Een deel van onze vreugde ligt erin dat we ons door dat verhaal laten dragen: we herkennen in het verhaal óns verhaal.’
Mijn verhaal is altijd ook ons verhaal, en geluk is niet los verkrijgbaar.
Karin Bornhijm o.p.
Van mijn 13e-eeuwse medebroeder Thomas van Aquino leerde ik (via mijn medebroeder Erik Borgman in diens boek Metamorfosen): ‘dat het menselijk leven gericht is op gemeenschappelijk geluk. In het menselijk verlangen en streven naar geluk en vervulling, maar evenzeer in teleurstellingen en mislukkingen, gaat een goddelijke aanwezigheid schuil als ruimte waarin te leven valt. Wij zijn deel van een door God omvatte wereld en een door God gedragen geschiedenis.’
Laat ik het erop houden dat het gaat om te leven wie we ten diepste zijn: beeld van God. En laat je eens verrassen bij het luisteren naar je eigen gevoel, als je je daarvoor openstelt.
*
Meer weten over lekendominicanen?
