ezongen liturgie zet een dubbele beweging in, van God naar mens en van mens naar God. Dat leert Martin Hoondert uit de verzamelbundel liturgische gezangen van Henk Jongerius, zo schrijft hij in het Gregoriusblad.
Dit boek is een verzameling liturgische gezangen, alle op teksten van de dominicaan Henk Jongerius. Het verscheen in december 2016 bij gelegenheid van Jongerius’ 75e verjaardag en vijftigjarig priesterschap.
Nu ik het geheel overzie ben ik eerst en vooral onder de indruk van de visie op liturgie die spreekt uit de liturgische gezangen van Henk Jongerius.
Wat mij treft aan deze bundel is de achterliggende visie. Jongerius streeft naar een muzikale liturgie met gezangen die ‘rijmen’ op de Schriftteksten en de zanger uitnodigen tot een biddende houding. Jongerius maakt duidelijk dat wat we zingen er toe doet, liturgische muziek vormt ons.
Liturgie begint bij het verlangen van mensen. Dit blijkt al uit het motto waarmee deze bundel begint: ‘al wat ik kan is zingen voor u / een lied niet groter dan het hier en nu / al wat het leven mij zeggen wil zeg ik aan u’.
Het taalgebruik van Jongerius in zijn strofische liederen is direct en nooit ver van de vragen en verlangens van mensen. Het zijn teksten die verbinden: ik en Gij, de mens en God.
Wat ik leer van de verzamelde liturgische gezangen van Jongerius is dat muziek geen bijkomstigheid is in de liturgie, maar er echt toe doet en dat zij een dubbele beweging inzet: een beweging waarin God zich openbaart aan de mens én een beweging waarin de mens – verlangend, hopend – op zoek gaat naar wat God en goed is.
Ontleend aan een artikel van docent liturgie Martin Hoondert in het Gregoriusblad. Het artikel is getiteld ‘Deltaplan voor liturgische muziek’.
Meer over het blad en het artikel vindt u hier. Daar zijn ook enkele geluidsfragmenten te beluisteren.
Eerder verscheen: De poëto-predikingen van Henk Jongerius
01 — 02
