an het einde van het jubileumjaar presenteerde magister Bruno Cadoré onlangs een publicatie met vijftig liederen uit de dominicaanse traditie.
Niet lang na de formele stichting van de Orde der Predikers in 1216 besloot Humbert de Romans, magister van 1254 tot 1263, dat er een gemeenschappelijke liturgie voor de hele Orde moest komen. De missie te verkondigen moest geworteld zijn in een contemplatief en liturgisch rijk koorgebed, vond hij.
Graduale, verluchtigd door Fra Angelico
Volgens zijn 21e-eeuwse opvolger Bruno Cadoré zorgde dit ervoor dat de prediking die Dominicus zich voorstelde kon wortelen in gebed en liturgie die voor eenheid zorgde, juist in een internationale Orde waarvan de leden itinerant zijn en dus regelmatig in een andere communiteit terechtkomen.
Tot het Tweede Vaticaans Concilie vijftig jaar geleden werd ook in de Orde de liturgie in het Latijn gevierd. De melodieën en teksten in deze uitgaven zijn echter ‘meer dan getuigen van het verleden’, schrijft br. Bruno. Hij oppert dat zusters en broeders in de Orde, die vrijwel allemaal in hun eigen taal gewoon zijn liturgie te vieren, af en toe een gebed uit deze verzameling kunnen nemen.
‘Zo kunnen ze de dialoog met het verleden aangaan, om de wijsheid, de theologische intelligentie, de zoektocht naar waarheid en het streven naar schoonheid van onze voorgangers op te nemen in hun gebed van vandaag’, schrijft de magister.
Bron: op.org
