en fresco van Fra Angelico in een voormalige kloostercel in Florence daagt ons uit om de vraag te beantwoorden: wie plaats ik in het hart van mijn bestaan? Een beeldmeditatie van Richard Steenvoorde o.p. in More, tijdschrift van Stichting Thomas More.
Engeltjes? Check. Os en ezel? Check. Vanuit mijn ooghoeken neem ik Jozef en Maria waar. Mijn oog wil ondertussen al naar het midden van het tafereel. Maar het midden is leeg!
Dat is de schok van dit schilderij. Iedere keer opnieuw. Het kindje Jezus is niet waar we het verwachten. Een fractie van een seconde is er de verwarring.
Dan zien we dat het kindje iets lager ligt. Onze ogen moeten omlaag, net als de ogen van de figuren in het kringetje om het kindje heen. Ze zijn neergeknield. Ze lijken een plaatsje over te laten voor iemand in de kring.
Nodigen ze mij ook uit om in gedachten neer te knielen? Komt niet door dat knielen het kindje alsnog in het centrum van mijn waarneming te staan?
Misschien is het de schilder daar wel om te doen. Niet Fra Angelico plaatst het kindje Jezus in het midden van het schilderij, maar hij daagt de kijker uit om zelf de Heiland, God-met-ons, in het midden te plaatsen.
Het schilderij is te vinden in een kloostercel van een voormalig dominicaner klooster in Florence. Iedere dag opnieuw zag de bewoner van die cel dit tafereeltje. Het zal hem vertrouwd zijn geworden, zoals zijn bed en zijn bureau.
Iedere dag opnieuw zag hij in dit schilderij ook de vraag: &Wie plaats ik in het centrum van mijn vertrouwde wereldje, in het hart van mijn bestaan?’ En wij? Wat zal ons antwoord zijn?
Richard Steenvoorde o.p.
Met dank aan Stichting Thomas More. Klik hier voor tijdschrift More.
