ie zegt dat de grenzeloosheid die de mens kenmerkt alleen maar iets moois en nobels is?
Van Thomas kan men leren dat in het hart van de menselijke natuur een onbepaaldheid huist, een zekere eindeloosheid, die de noodzaak met zich meebrengt van bepaling, ordening en dus 'eigen regels’. Maar dan moet de mens zo gedacht worden dat hij dat ook kan.
Enerzijds is de mens in zijn natuur niet vastgelegd en opent zich voor zijn rede een oneindige horizon van waarheid en goedheid. Anderzijds moet hij zichzelf en zijn bestaan bepalen, ordenen, regelen, in het licht van de objectieve ideeën van waarheid en goedheid.
Precies om deze reden kan die zelf aan te brengen ordening op het gebied van kennis en handelingen, ontsporen in leugen en bedrog, in de perversie van de vrijheid.
Alleen in het licht van het goede als normatief vrijheidsidee kan het kwade begrepen worden. Ook iets dat men van Thomas van Aquino kan leren. Wijst men vanwege de bittere realiteit van het kwaad de wezenlijke gerichtheid op het goede af onder de mom dat we onszelf geen rad voor de ogen moeten draaien, dan zou het gevolg wel eens kunnen zijn dat men de ervaring van het kwaad uitholt en onbegrepen laat.
*
Uit een column van prof. Rudi te Velde over Thomas van Aquino o.p., zie www.debezieling.nl
