at ons soms maar zo moeizaam lukt, dat lijkt het kerkgebouw van het Dominicanenklooster Zwolle in een oogwenk te doen: mensen raken om zich te openen voor God. Op 5 mei, tijdens het Bevrijdingsfestival, was de kerk open.
Vorig jaar wisten vrijwilligers van de geloofsgemeenschap op bevrijdingsdag ruim 900 festivalgangers te bewegen tot het opsteken van een kaarsje; dit jaar waren het er 1375.
Er gebeurt iets met hen als ze, vaak speels en lacherig, door de openslaande deuren de kerk binnenkomen, kijk maar naar de foto’s. Twee in het leer gestoken punkers met tatoeages en metalen piercings nemen elkaar na binnenkomst bij de hand en wandelen zo naar het altaar; na het opsteken van de kaarsjes kussen ze elkaar innig.
Een moeder met kind schrijft in het intentieboek dat ze grote zorgen heeft thuis, maar dat ze onverwacht een moment van verlichting ervaart. Moslims, rasta’s en mensen die nooit een kerk van binnen zien, schuiven in de banken en blijven een kwartier stil zitten.
Kerkgangers van vorig jaar komen op deze bevrijdingsdag speciaal nog eens naar binnen voor een moment van bezinning. Zelfs de krant is het gebeuren op het spoor gekomen. Bastiaan van den Berg, lid van het programmateam van het Dominicanenklooster, legt uit hoe er iets van een radicaal andere vrede over de meeste mensen lijkt te komen. Geen onvertogen woord of gebaar is gehoord of gezien, geen blikje bier achtergebleven in de kerk.
De kerk blijft. Wachtend in stilte, elke dag voor iedereen, en ook weer op bevrijdingsdag 2017.
[espro-slider id=448060]
Klik op de foto om de diashow groter te zien.
*
Met dank aan Hans Rutten en Bastiaan van den Berg. Foto’s: Nelleke Matsinger.
