n Norfolk Prison Massachusetts in Amerika woont een dertigtal lekendominicanen. De Nederlandse lekendominicaan Ineke van de Par maakt er de Goede Week mee. &Ik ervaar hier rust en veiligheid.’
door Ineke van de Par o.p.
De meeste gevangenen die lid zijn van de gemeenschap Lady of Our Mercy zullen hun hele leven in de gevangenis blijven. Er zijn ook mannen en vrouwen van buiten lid van de gemeenschap. Zij zijn er zoveel mogelijk bij.
Ik schrijf dit op Witte Donderdag, ook het hele Paastriduum zal hier gevierd worden. Tijdens de vieringen, waar uiteraard ook niet-dominicanen aan deelnemen, is er een sfeer van eenheid en devotie. Met veel liefde en aandacht wordt de Mis gevolgd en er is een eigen band.
Ik heb een aantal vieringen meegemaakt en deelgenomen aan gespreksgroepen: sharings, Bijbelstudie en lezingen.
In de Bijbelgroep ging het toch net iets anders dan in mijn groepen in de gevangenis in Nederland. De meeste mannen hier zijn afgestudeerd in theologie, sociologie, filosofie of een andere studie, of zijn aan het studeren. Het niveau ligt dus hoog. Het was heerlijk om met een tekst bezig te zijn, inclusief de woordenboeken Latijn en Grieks en de verschillende Bijbelvertalingen.
Norfolk Prison
Nu is en blijft het een gevangenis, maar gelukkig is er een avondprogramma, van zes tot acht uur. De gemeenschap kan dan bij elkaar komen om teksten te bestuderen, de getijden te bidden, enz. De leden kijken ook om naar medegedetineerden door het voeren van gesprekken of het bieden van hulp op materieel gebied.
Het klinkt vreemd, maar als ik tussen de mannen en vrouwen van Lady of Our Mercy verkeer, dan ervaar ik rust en veiligheid. Gods aanwezigheid voel ik hier duidelijk. Al deze mannen zijn door een hel gegaan en een aantal van hen is er duidelijk gelouterd doorgekomen. Ze stralen een rust en sereniteit uit die ik soms in kloosters ervaar, maar slechts zelden buiten, in de zogenaamde vrije wereld.
Uiteraard voel ik dat deze mannen graag weer naar buiten willen. Ze zijn niet meer dezelfde als toen ze in de gevangenis kwamen. Ze hebben zich ontwikkeld, zijn anders naar het leven gaan kijken. En ze weten wat wachten op God is. Het Amerikaanse systeem heeft echter deze mannen en ook zichzelf als maatschappij de kans ontnomen om gebruik te maken van de kennis en kunde van deze gelouterde en getalenteerde mannen. Het zij zo.
Terwijl ik de gemeenschap in Norfolk zoveel mogelijk bezoek, logeer ik bij Ruth en Kathleen. Zij begonnen ooit met deze gemeenschap en hebben mijn bezoeken aan deze gevangenis ook georganiseerd. Op hun website bethanyhouseministries is te lezen hoe dit begon.
Deze maand is het boekje Mirrors of Mercy, Reflections from Norfolk verschenen, over het thema van dit heilig jaar van de barmhartigheid. Als je een paar van de mannen in Norfolk wilt leren kennen, koop dan dit boek. De opbrengst is voor bethanyhouse.
Illustratie van Bethanyhouse.
