oe is het om lid te zijn van een wereldwijde, acht eeuwen oude orde? Tanja van Hummel ging voor nieuwwij.nl in gesprek met Leny Beemer, voorzitter van de Europese raad van dominicaanse lekengemeenschappen.
Leny Beemer o.p.
‘Ik werd geraakt door de bewogenheid van de dominicanen en de kwalitatief uitstekende verkondiging, maar nog meer door hun bijzondere openheid en betrokkenheid bij mensen. Ik kwam hiermee in contact op allerlei dominicaanse plekken in Nederland, maar ook door boeken te lezen van Schillebeeckx, Lascaris en Borgman.
Wat mij echter het allermeest geraakt heeft, zijn de Dominicanessen van Beaufort. Dit is een klooster van moniale zusters in Bretagne, Frankrijk. Hun open en hartelijke sfeer, prachtige zang, intens gebed, persoonlijke contacten, humor… Het raakte me in mijn hart. We, mijn man en ik, zijn bevriend geraakt en gaan er meerdere malen per jaar naar toe om “op te laden”.’
Leverde je belangstelling voor het dominicaanse wel eens spanning op met je werk en privé-leven?
‘Op mijn werk eigenlijk niet. Privé was het hoogstens mijn hernieuwde aandacht voor religie en kerk dat even de wenkbrauwen deed fronzen. Maar we hebben er altijd in alle openheid over gesproken. Geleidelijk werd het vanzelfsprekend en zelfs aanstekelijk. In 1999 trad niet alleen ik toe tot de Dominicaanse Lekengemeenschap Nederland (DLN), maar ook mijn man Hans en onze oudste dochter Hanneke.’
Lees hier de hele tekst van het interview met Leny Beemer.
