div data-canvas-width="205.73150999999996">Als je niets meer te verliezen hebt, kan je je ook erg vrij voelen.
Het is een feit: de kerk in Nederland is in diep verval. Maar dat wil ook zeggen: ik, als Nederlandse gelovige, bevind mij in diep verval. Ik sta evenzeer met lege handen en vervlogen en zelfs kapot geslagen Licht. Ook ik ben een sjlemiel.
Wat blijf er over, als er niets anders overblijft dan lege handen? Niets anders dan Ruime Leegte of Lege Ruimte? Niets anders overblijft dan niets?
Wij zingen het vaak bij het kerkelijk afscheid van een overledene: Blijf mij nabij. Maar is het niet van toepassing op mij, op onszelf en op de kerk, hier en nu?
Ik sta hier dus met lege handen. Nu zijn er twee wegen mogelijk: opgeven, of overgeven. En het kon wel eens zo zijn, dat beide wegen niet eens zo ver uit elkaar liggen.
*
Enkele zinnen uit een uitgebreide overpeinzing van Leo de Jong o.p. bij het gedicht Schemkel van Zbigniew Herbert. Hier in het geheel te lezen, als &paterblog’ op de website van Het Steiger in Rotterdam.
