et Vlaamse tijdschrift Tertio grijpt het 800ste nummer aan voor een exclusief interview met Bruno Cadoré o.p., magister van de 800 jaar oude Orde der Predikers. &Het woord “grens” wijst op onze zending.’
Emmanuel Van Lierde maakte een vraaggesprek met de kleine Franse magister. Het hele interview staat in het jubilerende Vlaamse opinieweekblad Tertio, nummer 800, van 10 juni 2015. Deze website mocht een stukje van de tekst gebruiken. Voor meer info over o.a. een proefnummer en abonnementen: klik hier voor www.tertio.be.
*
Domingo Núñez de Guzmán (1170-1221) stichtte in 1215 in Toulouse een gemeenschap van predikheren. Paus Honorius III erkende een jaar later die &orde der predikers’. Dat wordt in 2016 groots gevierd. Tertio grijpt het eigen 800ste nummer aan voor een gesprek met de magister van die 800-jarige dominicaanse familie, Bruno Cadoré.
Magister Bruno Cadoré o.p. Foto Tertio
Dominicus was jullie stichter. Wat voor iemand was hij?
&Dominicus was een man van de vriendschap en het gebed. Men zegt dat het zijn spiritualiteit was, de mensen over God te vertellen en God over de mensen. Hij hield van de mensen en volgde ook van nabij de evoluties in de samenleving. Hij hield van de dialoog en het komt me voor dat hij zich wou laten inspireren door de eerste gemeenschap van leerlingen rond Jezus, die toen in steden en dorpen rondtrok om de Blijde Boodschap over het Rijk Gods te verkondigen.’
Vandaag stokt vooral in onze contreien de geloofsoverdracht van generatie op generatie. In reactie daarop roept de kerk op tot een nieuwe evangelisatie. Hoe kan die vorm krijgen?
&Ik denk dat het beste evangelisatiemiddel de vriendschap en de broederlijkheid zijn die het mogelijk maken in hoop samen te leven. En dat is vandaag hoogdringend want op zoveel plaatsen lijkt het alsof tegengestelde culturen moeten botsen in plaats van te kunnen samengaan, alsof er steeds meer onoverbrugbare kloven zijn tussen groepen mensen en culturen.
Daarnaast zijn er te veel mensen die opgesloten zitten in eenzaamheid. Nochtans is de mens in staat tot broederlijkheid. Door de menswording maakte God zichzelf in Jezus tot onze broeder. Als Hij daartoe in staat was, moeten wij ook durven elkaars broers te zijn.’
Paus Franciscus wijst voortdurend op de periferie. Trekken ook de dominicanen naar die grenzen van het bestaan?
&Het woord “grens” is heel belangrijk voor de orde van de predikheren, omdat het ons op onze actuele zending wijst.
Sinds het generale kapittel van de orde in het Spaanse Caleruega in 1995 staan vijf cruciale uitdagingen voorop in onze dienst aan het Woord, waarbij elkeen van ons wordt uitgenodigd zich te richten op een bijzondere grens: de grens tussen leven en dood, de uitdaging van rechtvaardigheid en vrede; de grens tussen menselijk en onmenselijk, de uitdaging van de uitgestotenen en marginalen; de grens van de religieuze ervaring, de uitdaging van de seculiere ideologieën; de grens van de christelijke ervaring, de uitdaging van de gelijkschakeling van de godsdiensten en de dialoog tussen de godsdiensten; en de grens van de kerk, de uitdaging van de niet-katholieke christenen en bewegingen.
Die grenzen zijn essentieel als we ons rekenschap willen geven van en in dialoog willen treden met onze tijd en cultuur; de kansen die daar liggen voor de mensheid, maar ook de risico’s die ze in zich dragen, hoewel de mens in staat is die te vermijden. Het is bovendien belangrijk te beseffen dat elk van die grenzen ons overstijgt en we die niet alleen aankunnen. In de evangelisatie is er geen “wij” en de “anderen”, want de “God-met-ons” is er voor iedereen.’
*
Met dank aan Tertio, het volledige interview staat in nummer 800, 10 juni 2015
