aarom bekommeren we ons niet om de jonge Syriëgangers?
Wat ik mis, is de wil om erachter te komen waarom jonge mensen die in Nederland zijn geboren en opgegroeid naar Syrië gaan om te vechten. Ik vind dat onze samenleving hier moreel faalt. Wat heeft gemaakt dat ze dit doen? Waarom zijn ze hier weggegaan? Waarom keren ze terug?
Het enige antwoord dat je hoort, is een gewelddadig antwoord: zwaar straffen en zonodig het ontnemen van de nationaliteit. Helpt dat? Geweld lokt alleen maar geweld uit. Dat mechanisme moet je juist doorbreken.
Het met geweld reageren op geweld is in mijn ogen een teken van de onzekerheid waarmee onze samenleving sinds 11 september 2001 te maken heeft.
We nemen de waarden waar we kortgeleden nog zo trots op waren – openheid, tolerantie, gastvrijheid – niet meer serieus. Het lijkt alsof we vergeten zijn uit welke rijke traditie we kunnen putten. Een traditie die gevormd is door het humanisme, de Verlichting, het christendom. We verloochenen dit erfgoed. Uit angst verkopen we onze ziel.
Je vijanden liefhebben – is dat werkelijk naïviteit, of is dit de wijsheid die we nodig hebben om de spiraal van geweld te doorbreken?
Zinnen uit de bijdrage van Manuela Kalsky aan het ’theologisch elftal’ in dagblad Trouw van 12 december 2014. Kalsky is directeur van het Dominicaans Studiecentrum DSTS en bekleedt aan de Vrije Universiteit de Edward Schillebeeckx-leerstoel voor theologie en samenleving.
