p tal van plaatsen in Nederland leverden (leken)dominicanen een bijdrage aan de verkondiging van het kerstverhaal. Een kleine bloemlezing.
&De grote betekenis van het kerstfeest is dat de geboorte van Jezus definitief een streep haalt door het beeld dat God in de hemel woont en de mensen op aarde. Er is geen scheiding. Dat is een wijsheid die naar voren komt bij mystici, in oosterse godsdiensten en zeker ook in de Bijbel. Zegt Paulus niet over God: in Hem leven wij, bewegen wij en zijn wij?
Wat moeten wij met deze kennis gegeven de weinig florissante toestand in de wereld? En wat moet je ermee als jezelf of je naaste in de put zit?
Het profetenboek Jesaja dat we in de adventstijd gelezen hebben en nu ook in de kerstnacht, is ons wederom tot hulp. Daar wordt gezegd '…God woont ook in het geslagen en diep vernederde gemoed. Ik geef nieuw leven aan het bedrukte gemoed, nieuw leven aan het geslagen hart’ (Jesaja 57,15).
Het enige dat wij zouden kunnen doen is asiel verlenen aan God die op onze deur klopt door zelf proberen te leven als zijn evenbeeld. Zo wordt onze wereld een bewoonbare wereld waar het zeer goed toeven is. Aan God zal het niet liggen.
René Dinklo o.p. in het Dominicanenklooster Zwolle
*
&Kerst is het vóórtijdig licht van God, licht uit een tijd vóór ons, licht waarmee wij opstaan. We ontdekten – bij de viering van de honderdste geboortedag van Edward Schillebeeckx – dat de Engelse vertaling van ons lied dat veel subtieler aangeeft – &Licht dat ons aanstoot’ – Je theekop aan het ontbijt zou ervan omvallen: Light, gently touching in the morning.
Het licht ín ons, dat ons aanvuurt op onze weg als geloofsgemeenschap, op weg naar een betere wereld. En ieder van ons is drager van dat licht, want God heeft in ons woning gevonden. Het is aan óns om de kern van het evangelie te verstaan en zo – in liefde – het woord blijvend recht te doen; door uit die kern te leven in woord en daad.
Wij voltooien onze menswording wanneer wij leven vanuit de goddelijke vonk die wij in ons dragen. Zo worden wij mensen naar Gods hart.’
Frits Muller in de Dominicuskerk Nijmegen
*
&Om de ontspoorde geschiedenis weer op het juiste spoor te zetten, om de aarde terug te brengen naar wat tot haar bestemming leidt, om temidden van alle verlorenheid mensen opnieuw te verbinden met wat hen tot heil strekt en hun leven vervult, zoekt God nu juist de confrontatie niet. Integendeel: er wordt ons vannacht verteld hoe God elke vorm van overmacht aflegt, zich verbindt met wat kwetsbaar is en zich daar positioneert waar de klappen vallen, waar onzekerheid wordt geleden, waar niet zonder aanleiding angst heerst.
God laat zich belichamen in een kind gemakkelijk te negeren, eenvoudig over het hoofd te zien met geen ander wapen dan simpelweg zijn eigen aanwezigheid, zonder verweer, zonder reserve.
De uitnodiging van deze nacht is om alles in het licht te zien van deze weerloze aanwezigheid, om onszelf in dit licht te zien. De God die geen reserve kent in trouw en verbondenheid, die niet te verheven is om zich met ons vaak zo modderige en knullige, kwaad en goed verwarrende, liefde en haat vermengende leven te verbinden: dat is de God die ons leven betekenis en richting geeft.
Dat is het getuigenis van deze nacht.’
Erik Borgman in de Dominicuskerk Utrecht, lees hier de hele tekst
*
&Wat de uitleg van de Middeleeuwse mysticus Meister Eckhart zo belangwekkend maakt, is dat hij de geboorte van God in deze wereld niet als een eenmalig gebeuren ziet. God wil zonder ophouden steeds weer geboren worden in elk mens, vandaag dus ook in u en mij. De geboorte van God in ons vindt plaats, zegt Eckhart, waar mensen wat hij noemt maagd worden, dat wil zeggen waar zij zich ontdoen van alle vervreemdende beelden en projecties omtrent zichzelf en God. Deze geboorte geschiedt zonder ophouden waar een mens, aan alle ik-binding voorbij, belangeloos goed doet aan een ander.
In termen van het evangelie van vandaag: deze geboorte geschiedt waar een mens zich toevertrouwt, zich overgeeft, aan de A/ander – met hoofd- en kleine letter.
Zusters en broeders, de Eeuwige wil nu zijn huis bouwen. Hij wil onder ons, in onze wereld, komen wonen. Spoedig al! Moge hij dan ons bereid vinden om hem te ontvangen zoals hij eens Maria bereid vond. “Hier ben ik, mij geschiede naar uw woord”.’
Jan van Hooydonk op de vierde adventszondag in de Stevenskerk Nijmegen (Lees hier de hele tekst)
*
&Het evangelie volgens Lucas legt bijzondere nadruk op het feit, dat Jezus komt bij de armen en verschoppelingen. De engelen verkondigen het goede nieuws aan arme herders aan de rand van de samenleving, want zij leefden buiten de steden en konden zich niet houden aan de eisen van religieuze wetten en gewoonten. Daarom werden zij beschouwd als ongodsdienstige en ontrouwe mensen.
Hun snelle reactie op de aankondiging van de geboorte van Jezus is echter allesbehalve ongodsdienstig en ontrouw. Zouden wij zo snel gehoor hebben gegeven aan Gods woord?’
Antoon Boks o.p. in het Dominicanenklooster Huissen (Lees hier de hele tekst)
Christen zijn is geen gezweef op wolken, bij een God in den hoge. Christen zijn is meegaan met een God die afdaalt.
Jozef Essing o.p. in de Dominicuskerk Utrecht op Eerste Kerstdag. (Lees hier de hele tekst).