ezus trainde geen serene spirituele egoïsten.
De eerste helft deden we net. Dat is wat Jezus leert: begin niet buiten, bij de goedkeuring van anderen. Begin binnen, bij de goedkeuring van God, die al gegeven is, gewoon omdat je er bent. Dat vraagt aandacht en oefening, bewustwording, je leven lang. Want wees eerlijk: dat is nogal ongelofelijk.
Maar: deze bewustwording is niet genoeg. Jezus trainde geen serene spirituele egoïsten. Hij wilde leerlingen die het Rijk van God verwelkomen, in doen en laten.
Dus: waar leidt het toe, die aandacht voor je schatten in de hemel?
Je gaat anders kijken. Met licht in je ogen, zegt Jezus.
En dat maakt alle verschil van de wereld.
Ga maar na. Als je druk bent met of anderen je oké vinden, dan ben je behoeftig. Je wil goedkeuring en bent bang voor afwijzing. Je ziet niet zozeer de anderen, maar vooral jouw behoeftigheid. In de taal van Jezus: je oog is troebel en je lichaam duister.
Maar als je innerlijke ruimte hebt, ben je niet zo behoeftig. Je hebt anderen wel nodig, maar ze moeten je niet iets geven. Daardoor kan de ander meer zijn wie of wat-ie is.
Dat verlicht.
En dan? Dan gaat je aandacht niet meer uit naar het klatergoud, dat wij zo graag gebruiken om indruk op elkaar te maken. In plaats daarvan zien we elkaars kracht, vriendelijkheid, kwetsbaarheid, onmacht, geestigheid. Je kijkt niet om te vergelijken maar om te zien. Je stemt je af. Dat heet compassie, in de traditie.
En dan? Dan zie je ook je eigen gedoe zoals het is. De neiging iemand of iets er de schuld van te geven neemt af.
Ik vind dat Goed Nieuws.
Uit de toespraak van theoloog en journalist Arjan Broers in de Dominicus Amsterdam, op 26 oktober 2014. Gelezen: Mattheüs 6,19-23 en een stukje uit Midas Dekkers, De kleine verlossing of de kunst van het ontlasten (p. 20). Klik hier voor de volledige tekst.
