e zondag 26 oktober 2014 overleden zr. Marie-André o.p. was bijna een halve eeuw betrokken bij de tot voor kort dominicaanse parochie van Het Steiger in Rotterdam. Bij haar uitvaart vandaag sprak Miep In ’t Veen namens deze gemeenschap een in memoriam uit.
Onze Lieke is niet meer in ons midden. Zij is bij haar Heer.
Als ik aan Lieke denk, aan haar manier van leven, dan zie ik bij haar een moeilijk uitvoerbare regel: ik zal er zijn als jij mij nodig hebt. Zij deed dat wel.
Het maakte niet uit voor wie, op welk tijdstip of voor welke zaak.
Het maakte niet uit of je wel of niet gelovig was, wel of niet bij de groep hoorde, wel of niet volgens de erkende regels van de kerk leefde.
Zij was er als je haar iets vroeg.
Wie ik de laatste weken ook gesproken heb, iedereen had iets met haar. Zij had aandacht, oprechte belangstelling. Het ging haar om de mens, oud of jong, arm of rijk, met of zonder autoriteit. Iedereen werd erkend in zijn of haar wezen. Ieder mens telde evenveel mee. Het ging niet om haar positie, haar belang, maar om de mensen, de gemeenschap. Zij deed. Zij was er.
Bijna vijftig jaar, zoals zij enkele weken geleden zei ‘Helaas heb ik het niet vol kunnen maken’, was Lieke een vaste persoonlijkheid binnen onze geloofsgemeenschap ‘Het Steiger’. Zij was er op vele fronten. Om mee te denken, mee te organiseren, mee te zingen, mee uit te voeren. Daarnaast deed zij nog zoveel ander werk voor de kerk, voor de stad, voor de congregatie.
Het Steiger had een speciale plek in haar hart. Voor een koorrepetitie, een vergadering, een gemeenschapsavond reisde zij even heen en weer vanuit Breda, Zwolle, Nijmegen. Zij wilde meepraten. Haar eigenbelang, eigen mening stond niet voorop, maar werd wel duidelijk uitgesproken als onderdeel van de discussie, het proces. Het ging haar om de mensen, om de gemeenschap, de zaak.
Wij moeten verder zonder haar. Wij kunnen geen advies meer vragen, niet meer bij haar uithuilen, ook niet meer met haar lachen. Die bevrijdende, relativerende lach klinkt nog na.
Lieve Lieke, jij bent nu opgenomen in het rijk van de Eeuwige; jij staat nu in die prachtige hemeltuin; jij kijkt nu van boven op ons neer.
Help ons verder te gaan op onze weg.
Help ons kritisch te blijven praten en denken over onszelf, onze inbreng aan de samenleving. Help ons als gemeenschap bijeen te zijn en elkaar te dragen.
Help ons naar de stad, die jou zo dierbaar was, om te zien en de mensen daar de zekerheid te geven dat er altijd iemand is die wel weet dat zij er zijn.
Miep in ’t Veen
