et nieuwe in ons leven kan alleen gebeuren als we leren stil te zijn.
Er zijn veel soorten stiltes in de evangelies. De stilte van Jezus die in het zand schrijft, als de meute hem de overspelige vrouw heeft gebracht. Deze stilte ontwapent hen. Er is de stilte van Jezus voor Pilatus. Dit is de stilte van de lijdende dienstknecht van Jesaja, die zijn mond niet opent. De stilte van volhardig, Er is de stilte van de vrouwen bij het lege graf. Ze zeiden niets, want ze waren bang. En er is deze stilte van Jezus bij de Kanaänitische vrouw, die hem vraagt haar dochter te genezen.
Hier is hij stil omdat hij naar haar luistert. Deze stilte is geworteld in zijn luisteren naar de Vader. St Ignatius van Antiochië noemde Jezus het Woord dat ontsprong in de stilte van de Vader. In deze stilte ontstaat iets nieuws.
Het vraagt tijd om hart en hoofd te openen voor vreemdelingen, hen als broeders en zusters te zien. We moeten leren om te luisteren naar andere accenten, kijken naar gezichten die er misschien anders uitzien, om te ontdekken hoe verwant we zijn. Deze nieuwe manier van zien vraagt een diepe innerlijke rust.
We staan vandaag de dag voor veel nieuwe vragen. De financiële crisis laat velen vragen stellen bij de ethiek van ons economisch systeem. We worden ons bewust van de grote ongelijkheid die ons eigen land verscheurt. De ecologische crisis roept nieuwe vragen op over onze plaats in het universum en onze verplichtingen ten aanzien van het milieu. Nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen stellen ons voor complexe bio-ethische vragen die mijn begripsvermogen te boven gaan.
We vinden alleen een weg vooruit als we leren stil te zijn, om te luisteren naar degene die vraagt, en aandacht te hebben voor God en zijn Woord. Nieuwe vragen kunnen beangstigend zijn. We hebben die contemplatieve stilte nodig waarin, door Gods genade, het nieuwe in ons leven kan gebeuren.
Deel van de overweging van Timothy Radcliffe o.p. op de Engelse preeksite www.torch.op.org
