asten is het aandurven tegen te vallen, schrijft André Lascaris op zijn website www.meerdanikzelf.nl. &Vasten is de acceptatie van het feit dat onze wereld en wijzelf niet oneindig en onbeperkt zijn.’
Antonius Abt (of: van Egypte, 251-356 na Chr.) leefde als asceet in de woestijn en geldt als de vader van het monnikendom.
Voor zover ik weet is het vasten in de christelijke traditie nooit zo belangrijk geweest. Tijdens de veertig dagen tussen carnaval en Pasen eet je gewoon overdag, maar wel minder. De kerk heeft ook andere vastenperiodes gekend: kerstmis, Maria ten Hemelopneming en ook afzonderlijke feestdagen en wijdingsdagen kregen ter voorbereiding een vastendag.
Dat is allemaal verleden tijd. Vasten en hoe het in te vullen is nu een sterk individualistisch gebeuren. Het is moeilijk iets gezamenlijks te doen, afgezien van het vergaren van geld voor een goed doel.
Vasten is voor mij proberen vrij te worden van dingen die me benauwen. Me niet laten beheersen door prestatiedwang. Het aandurven tegen te vallen, en niet beantwoorden aan de hoge verwachtingen die anderen van mij hebben en die ik misschien van mezelf hebt. Of oefenen in meer eten en een eetprobleem oplossen.
Vasten is de acceptatie van het feit dat onze wereld en wijzelf niet oneindig en onbeperkt zijn. Het is de uitdaging aangaan om met minder gelukkig te zijn, ook op het gebied van de liefde, en te aanvaarden dat niet iedereen ons leuk vindt.
Lees de volledige tekst op www.meerdanikzelf.nl
