tudentenpastor Theo Koster o.p. waarschuwt in het tijdschrift van de Radboud Universiteit Nijmegen voor de nadruk op excellentie. Hij ziet studenten voorbij komen die moe en gespannen zijn van een ratrace om tot de besten te behoren. 'Daar zit natuurlijk geen grens aan, aan dat beter worden.’
Theo Koster voert deze dagen geregeld gesprekken met studenten die onrustig zijn door een nimmer aflatende drang om de beste te zijn. Tijdens een maaltijd in de Huiskamer van de Studentenkerk, na afloop van een meditatiesessie of tijdens een discussiebijeenkomst brengen ze het voorzichtig ter sprake.
Toen hij las over het boek De Prestatiegeneratie waarin Jeroen van Baar afgeeft op de prestatiedrang van zijn generatiegenoten, herkende Koster daarin meteen de studenten die bij hem over de vloer komen. 'Ik zal niet zeggen dat de héle generatie twintigers daarmee zit, maar wel negen op de tien studenten.’
De woorden topuniversiteit en excellent zijn populairder dan ooit, is ook Koster opgevallen. 'Ik hoorde het onze rector onlangs nog zeggen: “Wat hebben we toch excellente studenten!” Ik vind het prima hoor als studenten prijzen krijgen, maar waarom moet dat excellent genoemd worden? Die nadruk op excellentie legt een continue druk: ik móet beter worden. En daar zit natuurlijk geen grens aan, aan dat beter worden, dus is men nooit tevreden.’
Lees hier het complete artikel van Martine Zuidweg, het maakt deel uit van een groter artikel in Vox, dat hier te lezen is, p. 10 e.v..
