n de duisternis nu ontstaat het licht van de toekomst, als we leven zoals Jezus voorleefde. Daar mogen we rotsvast op vertrouwen. Punt uit.
In dit evangelieverhaal (Mt. 24, 1-8) zegt Jezus dat oorlogen en dreiging nu eenmaal moeten gebeuren, maar dat het beginnende weeën zijn.
'Weeën’, dat is een rijk beeld. Vanuit de oerkracht van de bevalling wordt een nieuw leven geboren. De weeën herbergen al het nieuwe leven in zich. En dat is misschien het geheim van de adventstijd. In de duisternis is het licht al aanwezig. De duisternis van het moment, opent de weg naar een nieuw begin. Kunnen we dit herkennen in onze samenleving en in ons eigen leven?
Al jaren horen we over een stagnerende economie, over crisis, over bezuinigingen. En juist met de economie is het simpel. Er zijn altijd slechte jaren en goede. We mogen erop vertrouwen dat het weer beter zal gaan. In de economische crisis wordt de economische groei al geboren. Het zijn de weeën waar we doorheen moeten.
Veel gecompliceerder ligt het met persoonlijke ervaringen van duisternis. In ieder mensenleven komen donkere wolken voorbij. Meestal komen ze en gaan ze, zoals wolken doen, maar soms is er duisternis waarvan je weet of denkt te weten: 'Dit gaat niet voorbij’. Je wordt ouder en lichamelijk beperkter, je wereld wordt kleiner, je gaat gebukt onder het gemis van een geliefde…
(…) Jezus heeft de wet kort en bondig samengevat: &Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Als we dit naleven, mogen we er rotsvast op vertrouwen dat ook in de diepste duisternis het nieuwe geboren zal worden, dat we opnieuw mogen beginnen, dat er licht in de duisternis is, aan de horizon of misschien daarachter. Punt uit.
Uit de preek van René Dinklo o.p. in de Dominicanenkerk Zwolle op de eerste zondag van de advent.
