et gaat bij Gods Woord niet om de woorden, vindt Jozef Essing o.p. Prediken is jezelf kenbaar maken en contact krijgen, met alles wat je bent. &Als wij zeggen uw woord geschiede’ gebeurt dat niet zonder ons.’ Een meditatie.
Jozef Essing o.p.
Kijk: op een groot plein zie je plots een vriendin die je in jaren niet hebt gezien. Je roept, je zwaait. Hier draait het niet om goed formuleren. Je inzet is: jezelf kenbaar maken en contact krijgen: hier ben ik! Herken je mij?
Of kijk naar ouders die hun nieuwe kindje toespreken. Zij lachen het toe, spreken lieve woordjes, raken het behoedzaam aan. Het is een intense overdracht van heel hun hart en ziel, veel meer dan in woorden is te vangen.
Woorden zijn een medium; waar het om gaat is het overbrengen wat in je leeft.
In de Dominicaanse traditie is het voeren van het woord belangrijk. Maar: waar de een helder kan analyseren en verwoorden, bezit een ander juist het vermogen om op basaal niveau Gods liefde kenbaar te maken. Prediker/predikster is ieder die op een ander weet over te brengen wie God voor ons wil zijn en wat hij ons eigenlijk wil zeggen. En dat is: &Jij bent niet buitengesloten, maar omarmd. Ik heb je nodig, wil je er zijn?’
Als wij zeggen &uw woord geschiede’ gebeurt dat woord niet zonder ons. Het woord vraagt een antwoord, het spreken wil een reactie uitlokken, zoals ouders die hun kleine kindje met woordjes en gebaren toespreken, hopen op een lach op het snoetje, een kraaien van het mondje.
Gods woord gaat niet buiten ons om, maar maakt zich van ons afhankelijk. Het komt niet als een hemelse, alles overweldigende interventiemacht, maar als een kind tot zijn moeder – aldus oud-magister Timothy Radcliffe – het wil ontvangen worden, overwogen en volbracht.
Ontleend aan de overweging die Jozef Essing hield bij de viering van het Dominicusfeest bij de Dominicanessen van Neerbosch.
