ij elke stap die we zetten, hoe wankel ook, snelt God ons tien stappen tegemoet.
Jezus roept ons op om zijn volgelingen te zijn. Hij roept ons op om onze weg te gaan, zoals hij zijn weg gaat naar Jeruzalem. Lucas noemt in de Handelingen christenen &mensen van de weg’ (Hand. 9,2). Maar mensen van de weg verdienen die naam alleen als ze metterdaad iets van Gods heil willen belichamen in hun leven en op hun pad, zoals Jezus dat deed, ook al brengt die weg rust noch duur.
Deze radicale weg voert niet van de wereld weg, maar leidt er juist naar toe en gaat er midden door. En hij loopt anders dan we denken, laat zich vaak niet uitstippelen. Daarvoor kent hij teveel omwegen, teveel onderbreking, teveel onzekerheid.
Vaak lijkt de weg doodlopend en is hij onbegaanbaar of onherbergzaam. Toch schenkt hij ons bij elke stap die we zetten, een richting, een perspectief, een glimp van het rijk van God. En we worden gedragen. Want bij elke stap die we zetten, hoe wankel die ook is, snelt God ons tien stappen tegemoet.
Slot van de preek van Leo Oosterveen o.p. in het Oecumenische City Pastoraat in de Stevenskerk in Nijmegen, op 30 juni 2013.
