Klaas Schokker werd geboren op 20 juli 1921 te Edam-Volendam. Na het kleinseminarie Hageveld en later het St. Dominicuscollege doorlopen te hebben, trad hij op 18 september 1941 in bij de dominicanen. Op 10 augustus 1947 werd hij priester gewijd.

Na 26 jaar op Puerto Rico in het pastoraat actief te zijn geweest, ging hij terug naar Nederland waar hij onder meer werkte in de dominicaanse parochies in Tiel, De Goorn en Utrecht. Na gewoond te hebben in wederom De Goorn vervolgens in Volendam en daarna in Venlo, verhuisde hij tien jaar geleden naar het Berchmanianum.

Na een kortstondige griep gevolgd door een longontsteking overleed hij rustig op maandagmiddag 8 april 2013 op het feest van de Aankondiging van de Heer, op het moment dat zijn familie arriveerde. Op 12 april hebben we hem begraven op het kerkhof van de dominicanen in Nijmegen.

Vanaf eind 1949 ging hij als missionaris in Puerto Rico werken. Dit deed hij 26 jaar, met name in het pastoraat. Bij de mensen daar was hij geliefd, onder meer door zijn vermogen om zich met de bevolking te identificeren. In die jaren zag hij de levensstandaard op het eiland behoorlijk toenemen.

Toen het voor hem steeds moeilijker werd in Puerto Rico kwam hij in 1975 terug naar Nederland om te werken in Tiel als kapelaan en districtscatecheet voor de lagere scholen. Het vergde voor hem erg veel inspanningen om zich aan te passen aan de veranderingen die in Nederland hadden plaatsgevonden.
In 1980 ging hij kortstondig terug naar Puerto Rico om gedurende drie maanden een onderwijsproject op te zetten. Daarna werd hij benoemd tot pastoor in De Goorn. Voor hem was het alsof hij bij zijn ‘eigen volkje’ terecht kwam.

In 1987 werd hij benoemd tot mede-pastor van de St. Dominicusparochie in Oog in Al te Utrecht en tot pastor van de Spaanssprekenden. Toen de pastorie werd verkocht vertrok hij naar Rotterdam, waar hij zich bleef inzetten voor de Spaanssprekenden in Utrecht en Rotterdam en assisteerde hij in verschillende parochies.

Klaas liet zich kennen als een opgewekt en hartelijk persoon met een nuchtere kijk. Hij had een ontwapende manier van optreden en hij was trots op zijn Volendamse wortels. Hij nam met weinig genoegen.

In 1994 verhuisde hij weer naar De Goorn, waar hij in een boerderij ging wonen. Toen deze boerderij werd verkocht, keerde hij naar Volendam terug, waar hij tot volle tevredenheid ging wonen in een flatje aan het Klein Oostinje.

In 1997 verhuisde hij naar het klooster in Venlo. Vervolgens nam hij in 2003 zijn intrek in het Berchmanianum te Nijmegen waar hij lichamelijk en geestelijk langzaam achteruit ging, maar zijn opgeruimdheid bleef hij behouden. Hij werd daar een geliefde bewoner die graag naar de zangmiddagen ging.

We zijn dankbaar voor zijn leven en vriendschap.

Moge hij nu in God geborgen zijn!