aptiste Tuin en Joy van der Werf gaan het Dominicanenklooster in Zwolle verlaten. De twee dominicanessen gaan terug naar hun beider moederhuizen: Baptiste in Voorschoten en Joy in Nijmegen (Neerbosch). Het is een gevoelige slag voor de gemeenschap van Zwolle, die René Dinklo provinciaal zag worden.
Joy van der Werf o.p.
De dominicanessen meldden dat in Presenteerblad, het periodiek van het rectoraat (de zelfstandige geloofsgemeenschap) in Zwolle. Half juni verhuizen ze. &We hebben er allebei nooit een geheim van gemaakt: als dominicanessen zijn we gébonden en vérbonden met onze congregaties. Daar zijn we lang geleden begonnen, we hebben er trouw aan beloofd en vandaar uit hebben we kunnen studeren en werken’, schrijft Baptiste Tuin.
De twee dominicanessen zijn de laatsten van de voormalige vrouwencommuniteit Kohèlet in het Dominicanenklooster van Zwolle. Kohèlet is Hebreeuws voor predikster. Joy van der Werf woonde ruim dertig jaar in Zwolle. Ze werkte voor het Thomashuis, gaf cursussen en trainingen en was muzikaal zeer actief. De laatste vijf jaar maakte ze deel uit van het congregatiebestuur van de dominicanessen van Neerbosch, waarvoor ze vaak naar Nijmegen reisde.
Baptiste Tuin o.p.
Baptiste Tuin woont zeventien jaar Zwolle. Ze werkte twaalf jaar als pastor voor het rectoraat. De laatste jaren was ze niet meer officieel betrokken, maar nog steeds zeer actief. &Onze congregaties worden oud en kwetsbaar’, schrijft Baptiste. &Het is nodig dat we onze krachten bundelen en elkaar verstevigen.’
Gevoelig
Het vertrek van de zusters is een gevoelige klap voor de kern van het klooster: de dominicaanse leefgemeenschap, die dan nog uit broeders en enkele lekendominicanen bestaat. De jongste van de broeders, René Dinklo, is onlangs tot provinciaal overste gekozen. Hij blijft in Zwolle wonen, maar zal doordeweeks vaak in Berg en Dal vertoeven, waar het provincialaat gevestigd is.
Behalve deze kern gaat het eigenlijk heel goed met het klooster in Zwolle – voor zover je dat in tijden van vergrijzing, kerkkrimp en economische crisis kunt zeggen. De geloofsgemeenschap vergrijst wel, maar is groot en zeer actief. Het bezinningscentrum Thomashuis bloeit, er zijnjongerenactiviteiten in ’t WasDoM en een internationaal jongerenproject (Spotters).
Het klooster drijft financieel op de zalenverhuur en de verhuur van kantoorruimte. Eind deze maand eindigt het huurcontract met de Rijksgebouwendienst, die er jarenlang het Openbaar Ministerie huisvestte. Inmiddels is van de 2000 vierkante meter beschikbare kantoorruimte 800 vierkante meter verhuurd. Volgens Jan Bayense, manager van het klooster, wordt niet meer gezocht naar een grote partij die alles kan huren, maar naar meerdere kleine partijen. Dat valt in de huidige economische omstandigheden niet mee: in Zwolle staat zo’n 200.000 vierkante meter te huur.
Voor het klooster is deze situatie vervelend, maar niet problematisch. Het gebouw staat er na intensieve restauraties goed bij en de financiële situatie is gezond. &We kunnen wel wat hebben’, zegt Bayense.
