oals Thomas die zijn handen op de wonden van de verrezen Jezus moest leggen voor hij tot geloof kwam, zo moet ook het kapittel van de dominicanen komende week de pijnlijke plekken durven aanraken. Dat zei dominicaan Kees Keijsper maandagochtend bij het begin van het kapittel dat tot en met zaterdag duurt.
Kees Keijsper o.p.
In het Dominicanenklooster Huissen zijn van 10 tot en met 16 maart afgevaardigden van de broeders dominicanen bij elkaar voor hun vierjaarlijkse concilie. Daar worden de belangrijkste zaken van de Nederlandse provincie besproken en wordt een nieuw bestuur gekozen: de provinciaal overste, zijn socius (co-provinciaal), die samen het dagelijks bestuur vormen, en de leden van het consilie, met wie zij het hoofdbestuur vormen. De verkiezing vindt woensdag 13 maart plaats.
Kees Keijsper hield de overweging tijdens de eucharistieviering op maandagmorgen, aan het begin van de eerste vergaderdag. Afgelopen augustus keerde hij voorgoed terug na bijna een halve eeuw in Zuid-Afrika gewoond en gewerkt te hebben.
Pater Keijsper maakte na lezing van Johannes 20, 19-25 (de verschijning van de Heer aan de bange leerlingen en de ongelovige Thomas) een vergelijking tussen de leerlingen toen en de broeders nu. &Wij zijn misschien bijeen in min of meer navenante omstandigheden Wij vragen ons in angst en beven af, wat onze toekomst nog is in onze verouderde provincie. Toch krijgen wij als eerste teken de aanzegging van: &Shalom, vrede’! Zij moeten vrede vinden met zijn dood en kruisiging en hij geeft hen het wachtwoord voor het nieuwe leven: &Shalom’.
Volgens Kees Keijsper zet Gods Geest ons aan om te &verkondigen dat onze toekomst blijvend verzekerd en veilig gesteld wordt’. Die verkondiging vindt plaats in de verschillende projecten &en de veelheid van communicatiekanalen die ons ter beschikking staan’.
Tegelijk relativeerde Keijsper het belang van het kapittel, die pas betekenis krijgt door de uitwerking van de besluiten ervan, zei hij. En dat betekent ook dat de broeders moed moeten houden. &Het gaat er niet om een overlevingsreservaat te stichten voor bejaarden die hun herinneringen ophalen.Het gaat over de zending ons toevertrouwd in 2013, zoals aan de eerste leerlingen in het evangelie.’
Daar is ook in het geseculariseerde Nederland en Europa kans op, &maar wij moeten daar wel ruimte voor scheppen, het verhaal durven te verwoorden in onvoorziene omstandigheden en het stokje willen overhandigen aan een nieuwe generatie, waar en wanneer die zich aandient’, aldus Kees Keijsper.
