ie in het Licht wil optreden zal zijn eigen schaduw oproepen.
Gaat dat op voor ons leven van alledag, het is ook waar voor ons geestelijk leven. Maar het is pijnlijk, teleurstellend, soms vernederend om je eigen schaduwen te zien. Zoals Jezus deed, veertig dagen in de woestijn.
Iedereen heeft zijn of haar eigen schaduw, een groots mens als Jezus Van Nazareth zal zich moeten meten met een enorme schaduw. En die schaduw is altijd: &Ja, maar ik dan?’ Daarom is het verhaal van de bekoringen, zoals dat bij Lucas wordt beschreven, zo herkenbaar: het gaat om het verlangen naar rijkdom, aanzien, macht, telkens opnieuw.
Als je je schaduwen in Gods Licht plaatst, blijft er niets van over. Jezus kan nu zijn veertig dagen gaan optreden als Licht voor de wereld. Maar dreigend staat er op het einde van het verhaal over zijn tijd in de woestijn: &De Gote verleider verwijderde zich van Hem tot de vastgestelde tijd’. In de Hof van Olijven, als Jezus angstig smeekt. En om dan te blijven … en om dan te zeggen: &Pappa, niet mijn wil, maar Uw wil gechiede’.
Dan blijft er niets meer van je schaduw over, en kan de Lichtende God alles in jou worden.
Leo Raph. A. de Jong o.p.
Op basis van Deuteronomium 26, 4-10 en Lucas 4, 1-13 hield Leo de Jong op 17 februari in Schiedam een overweging, dit zijn enkele zinnen eruit.
