wee jonge Nederlanders kozen voor een overzees bestaan als dominicaan: Rick van Lier in Canada en Luuk Dominiek Jansen in Ierland. Op de website van Dominicaans Nederland willen ze af en toe iets laten horen over hun leven en hun kijk op de orde en de kerk. Eerst even voorstellen: Luuk Dominiek Jansen, dominicaan in Ierland.
Een korte beschrijving van de ontmoeting met God
Luuk Dominiek Jansen o.p.
Ik ben geboren in Groningen en heb het grootste gedeelte van mijn jeugd doorgebracht in de kop van Drenthe. Mijn familie heeft een Nederlands-hervormde achtergrond, maar als kind kozen mijn ouders ervoor om mij aanvankelijk niet te dopen.
Daar ik naar de openbare basisschool ging en daarna naar een niet specifiek christelijke HAVO, heb ik tijdens mijn jeugd niet veel religieus onderwijs gehad. Natuurlijk is de hele westerse cultuur gebouwd op christelijke morele voorschriften, en mijn familie is in dat oogpunt altijd een goed voorbeeld geweest, maar ik leerde eigenlijk helemaal niks over God.
Primitief
Het enige dat ik over God wist, en het enige waar ik in geïnteresseerd was, was dat de wetenschap allang had bewezen dat 'een god’ een onnodig begrip was. Het was een concept uit een tijd dat men de wereld nog niet echt goed begreep. Bedacht voor een primitieve wereld met een primitief volk, dat niks anders had om zich aan vast te houden.
Wij echter, in de moderne wereld, hebben de wetenschap om het leven te verklaren. Die visie paste bij mijn wereldvisie als werktuigbouwkundig ingenieur. De wetenschap, zou je kunnen zeggen, was mijn geloof.
Ierland
Maar dat veranderde toen ik voor mijn afstudeerproject vier maanden naar Ierland ging. Tijdens mijn verblijf maakte ik een paar vrienden en kreeg ik het aanbod om een masters te beginnen. Ik zou onderzoek doen voor een internationaal bedrijf in Galway en daar een proefschrift over schijven.
Het onderzoek ging goed, maar er kwam een grote ommekeer in mijn leven, omdat één van mijn collega’s met me over God begon te praten. Hij daagde mij uit in mijn ongeloof en stelde dat het veel redelijker is om wel in een god te geloven dan niet. We hadden regelmatig discussies over bijvoorbeeld de evolutietheorie en de systematische structuren die in de wereld gevonden worden.
http://www.youtube.com/watch?v=watch?v=GH7YzKOd-Bw&feature=share&list=UUisDO-f4s7vMDwCeo4Avhpw
Ierse novicen zingen het Salve Regina.
Toch &een soort god-idee’?
Zelf begon ik me te verdiepen in de orde die we in de natuur vinden en of het leven spontaan ontstaan kon zijn. Ik ontdekte dat er bijvoorbeeld complexe biologische structuren in een cel bestaan, die we theoretisch niet kunnen verklaren via de evolutietheorie. Ook bestudeerde ik de geschiedenis van de Bijbel en hoe die historische gebeurtenissen van tweeduizend jaar geleden doorgeven. Langzaam maar zeker begon ik te denken dat er misschien toch wel iets van waarheid in dit 'god-idee’ zou kunnen zitten, en dat het niet zo onredelijk was als ik aanvankelijk dacht.
Maar dat was pas het begin: het accepteren van het idee van 'een soort god’. Niemand verandert zijn leven vanwege een interessant concept. De gesprekken met mijn collega gingen echter door. Hij vertelde dat christenen geloven in een persoonlijke God, een God die we kunnen leren kennen, een God die ons wil leren kennen.
Niks te verliezen
Mijn collega beloofde mij dat als ik mijn hart een beetje zou openen en elke dag een beetje zou bidden, deze conceptuele god op de een of andere manier zou laten weten dat Hij echt bestaat als een persoonlijke God. Ik dacht: ik heb niets te verliezen, wie weet heeft hij gelijk. Ik begon in de kerk waar ik elke dat langs kwam als ik op weg naar huis was misschien vijf minuten te bidden. Ook ging ik elke dag een paar paragrafen uit het Nieuwe Testament lezen, voornamelijk het Evangelie, elke avond voor ik naar bed ging.
Dit zette mijn wereld geheel op zijn kop. Mijn ogen werden geopend. Alles wat in schaduwen was gehuld werd duidelijk. Door mijn gebed vond ik de persoonlijke God en ontdekte ik dat we daadwerkelijk een relatie met Hem kunnen hebben. Ik trof God in het lezen van de Bijbel, bij een stil gebedje in mijn kamer of als ik wat tijd in de kerk doorbracht. Soms ook tijdens de uitstelling van het Allerheiligste: dan kijk ik naar Hem, en Hij kijkt naar mij.
In 2003 ben ik katholiek geworden en gedoopt, in Galway.
Sneeuwballengevecht van Ierse dominicanen…
Delen!
De schok die de ontdekking van God in mijn leven teweegbracht geeft me zoveel vreugde en voldoening, dat ik meteen vanaf het begin deze vreugde met anderen wilde delen. Er zijn zoveel mensen die niets van de realiteit van God afweten, en die niet weten wat het betekent om Hem als een intieme vriend te ontdekken.
Eerst verwachte ik dat ik dit zou doen door te trouwen en een gezin te stichten, daar dit de weg is die voor de meeste mensen is uitgestippeld. Ik had al drie jaar een vriendin, maar toen een huwelijk in zicht kwam maakte God mij duidelijk dat hij mij riep om meer te geven – om alles te geven. Deze roeping was zo sterk dat ik niet twijfelde, maar het betekende dat mijn vriendin en ik uit elkaar moesten, en dat was moeilijk.
Ik begon mijn roeping tot het religieuze leven verder te ontdekken en trad in 2007 in bij de dominicanen in Ierland. De dominicanen zijn immers opgericht om het Evangelie naar anderen te brengen, en door wat wij zelf ervaren in gebed en studie anderen te helpen ook de ervaring van God te ontdekken.
Koorgebed van de communiteit van Luuk.
Na het intreden is er een jaar noviciaat, dan een jaar theologische vorming. Daarna is er een opleiding filosofie en nog drie jaar theologie, voor onze basisopleiding is afgerond. Afgelopen jaar deed ik mijn plechtige professie. Ik heb nog 1,5 jaar theologische studie voor de boeg voordat ik, met Gods hulp, priester gewijd kan worden.
Klik hier voor deel 2: over dominicanen in Ierland en de uitdagingen van deze tijd.
– Klik hier voor het videokanaal van Luuk Jansen op youtube.
– Klik hier voor het persoonlijke blog van Luuk.
– Luuk was een van de hoofdpersonen in het KRO-programma De Reünie van 22 april 2012. U kunt deze aflevering hier terugkijken, Luuk staat centraal vanaf plm. minuut 35.
Klik hier voor de eerder geplaatste eerste bijdrage van Rick van Lier, dominicaan in Canada.
