et veertig procent zwevende kiezers leven wij op de rand van de chaos. We schijnen dit aan te kunnen.
We overleven. We koesteren onze vrijheid. De chaos brengt ons de ene crisis na de ander. Maar elke crisis dwingt ons te beslissen. Ook niet beslissen is een beslissing. Het zweven stopt op 12 september. Je moet een beslissing nemen, verantwoordelijkheid dragen, en welke beslissing je ook neemt, je markeert de weg naar de toekomst.
Wat is de kritische grens waar het zweven overgaat in een niet meer in de hand te houden chaos? Is er een dergelijk kritische grens? Ik weet het niet. Volgens mij blijven modellen nodig die minstens suggereren dat zij weten waar wij als samenleving heen moeten. Hun inspiratiebronnen kunnen verschillend zijn, zij bieden een leidraad. We kunnen om ons heen kijken waar zulke modellen te vinden zijn.
Het zou kunnen dat wij moeten ophouden met zoeken om zelf de dragers van een 'nomos’, een leidraad zijn.
Slot van de nieuwe blog van André Lascaris op www.meerdanikzelf.nl
