e Irakese dominicaan Amir Jaje is de eerste Arabische leider van het Arabische vicariaat van de dominicanen. Op de website van de internationale orde staat een uitgebreid interview over zijn visie op de Arabische lente, de opkomst van islamisten en de taak van dominicanen in de landen waar zij wonen: Egypte, Algerije en Irak. Een samenvatting.
Waar zijn de dominicanen in de Arabische wereld actief?
&In Egypte wonen acht broeders, die vooral als taak hebben een brug te slaan tussen de islamitische en oosterse wereld en het christendom. Dat gebeurt in IDEO in Cairo. De enorme bibliotheek daar wordt gebruikt door christelijke studenten en door islamitische studenten van Al-Azhar, het college van de soennitische islam.
In Algerije wonen twee broeders in Tlemcen. Ze werken met jeugd als een vorm van dialoog en hebben zich ingespannen voor de documentatie over de martelaren van Algerije. In Irak zijn twee conventen, in Mosul (sinds 1750!) en in Bagdad. Oorspronkelijk kwamen er Italiaanse en daarna Franse broeders, nu zijn er vijf Irakese broeders. Ze geven een Arabische christelijke krant uit en hebben een jaar of zes geleden een open universiteit opgericht, om bij te dragen aan de wederopbouw van het land.’
Wat zijn de uitdagingen?
&Het zijn drie heel verschillende landen met verschillende werkelijkheden. Maar overal prediken we en pleiten we voor de eenheid van de kerken, en gaan we de dialoog met moslims aan. Eind deze maand praten we tijdens het kapittel van het vicariaat over ons werk, de verschillen en overeenkomsten. Overal vormen we een kleine minderheid en het is maar de vraag of de broeders in het vicariaat geloven in de toekomst van het christendom in de Arabische wereld. Maar we beschouwen het als onze taak om bruggen te bouwen, door in het Westen een reëel beeld van de islam te geven en in onze omgeving een reëel beeld van het christendom.’
&In Irak is het aantal christenen sterk teruggelopen door de agressie van fundamentalistische moslims. Sommige christenen zien zichzelf als de joden van deze tijd: zwaar in de minderheid en bedreigd. Maar waar ik woon in Irak zeggen moslims tegen ons dat we moeten blijven. “Jullie zijn de bloemen in onze tuin”. Misschien ben ik te optimistisch, maar ik hoop dat er altijd christenen zullen blijven in Irak. We hebben bovendien veel lekendominicanen: zo’n 250 in Karakosh en een kleine 600 in heel Irak. Ze werken vaak samen met zusters, er zijn 160 zusters, vooral van St Catherina van Siena, in Bagdad.’
Wat is de hoop van de Arabische lente temidden van al het geweld?
&Ik ben niet zo bezorgd. Ik weet dat moslimfundamentalisme reactief is. Het vlamt op en verdwijnt. De mensen hebben decennia onder dictators geleefd, of het nu Saddam Hussein was, of Kadhafi, Mubarak of nu nog Assad. Het fundamentalisme was daar een reactie op.
Zelfs als fundamentalisten de macht krijgen hoeven we niet te bezorgd te zijn, vanwege de invloed van sociale media en de betrokkenheid van de jeugd. Mensen zullen de invoering van de sharia niet accepteren. De Arabische landen zijn veranderd. Ik was zes maanden in Iran en zag hoe de jeugd helemaal los is gekomen van het systeem van de mullah’s.’
Lees hier het volledige interview.
