Bij zijn afscheid op 27 juli sprak de provinciaal overste het in memoriam uit.

Carlos werd geboren op 16 februari 1928 te Noordwijkerhout. Hij was de jongste van vier kinderen. Zijn ouders waren Josephus Pijnenburg en Johanna van Oerle. Hij ontving de namen: Petrus Martinus Maria. De middelbare school volgde hij bij de Franciscanen in Venray.

Op 17 september 1947 trad hij in bij de Dominicanen in Huissen. Daar ging hij verder onder de naam Karel, in latere tijden: Carlos.

In Zwolle studeerde hij drie jaar filosofie, om daarna voor de theologische studie naar het Albertinum in Nijmegen te gaan. Op 25 juli 1954 werd hij priester gewijd. Na een jaar doorgebracht te hebben in Spanje, met name in Avila, om de taal te leren, vertrok hij in april 1956 naar Puerto Rico.

Op Puerto Rico werkt hij in de parochies van Comerío, Isabela, Yauco en Cataño. Die parochies hadden naast de hoofdkerk vele kapellen in de verschillende barrios. Carlos, die tijdens zijn opleiding in contact gekomen was met Romano Guardini en Pius Parsch en daarna met de nieuwe geluiden uit het Tweede Vaticaans Concilie, vond het noodzakelijk om die kapellen her in te richten, zodat zij meer beantwoordden aan de liturgie, die toen gewenst werd. Hij besteedde daar veel tijd aan.
De liturgie en met name de eucharistie vormden het centrum van zijn aandacht en waren de bron van zijn geestelijk leven.

Als er in 1971 een conflict ontstaat tussen de bisschop van Ponce en de broeders van Yauco, wordt Carlos ten onrechte ook door bisschop Fremiot Torres Oliver uit de parochie verwijderd, ofschoon hij weinig of niets met de achtergrond van dat conflict te maken heeft. Carlos woont een paar jaar in Ponce en geeft enige lessen aan de universiteit aldaar.

In 1988 is hij de prior van het klooster te Bayamón-Plaza. In 1991 is hij de laatste prior van het klooster in Río Lajas. Naast deze twee plekken heeft hij de laatste dertig jaar bijna altijd gewoond in het klooster van de H. Rozenkrans in Bayamón.

Carlos was een medebroeder die altijd aanwezig was in het koorgebed, aan tafel, bij de ontspanning, Hij ging altijd in gesprek met de mensen, die ter kerke kwamen. Hij had vele contacten op de verschillende plekken waar hij gewerkt heeft.

Gedurende vele jaren is hij als aalmoezenier verbonden aan het ziekenhuis Hermanos Meléndez. Dit laatste heeft hij in grote trouw volgehouden, bijna tot het einde. En hij voelde, dat hij daar ook zelf in goede handen was van de artsen.

Carlos was ook een dromer. Hij had grootse plannen met het klooster van Bayamón, en niet te vergeten met de oude Dominicaanse kerk in Oud San Juan. Maar ook een aantal plekken in Nederland bleven hem bezighouden: het verwoeste middenschip van de Domkerk in Utrecht, de Buurtkerk en de Paulusabdij in dezelfde stad. Hij nam daarover contact op met het Ministerie van Cultuur en met het Gemeentebestuur van Utrecht. Maar: ‘Wie zou dat betalen…?’ Carlos liet zich echter nooit uit het veld slaan. ‘Is het niet nu, dan later’ was dan zijn commentaar.

Zwaar ziek kwam hij op 5 juni 2012 naar Nederland, aangezien de broeders op Puerto Rico hem niet langer de benodigde zorg konden verlenen in het klooster waar hij woonde.

Na een liefderijke verzorging in het Berchmanianum in Nijmegen overleed hij daar op 23 juli 2012. Op de 27 julihebben we hem begraven op het kerkhof van de Dominicanen in Nijmegen.

Carlos was een warm mens, ook voor zijn familie. Hij heeft veel liefde en zorg uitgestraald..

Moge hij nu in God geborgen zijn!

Ben Vocking o.p., provinciaal overste