Niet kletsen, maar leren.” En: “een traditie van mensen die open over hun leven met God willen spreken.” Het tijdschrift van het bisdom Groningen-Leeuwarden laat twee lekendominicanen uit dit bisdom aan het woord over het waarom en hoe van hun leven in het voetspoor van Dominicus.
“Ik zoek inspiratie bij een traditie van mensen die open over hun leven met God spreken willen spreken. Die daarin ook van anderen willen leren en die niet bang zijn om te twijfelen of vragen te stellen, omdat ze weten dat dat de manier is om tot een volwassen geloof te komen.” Dat zegt theoloog Stefan Mangnus (37), die in en vanuit het Groningse bisschopshuis werkt als diocesaan dienstverlener voor onderwijs en catechese. Stefan, die in oktober samen met vijf anderen officieel zal toetreden tot de Dominicaanse Lekengemeenschap, beschouwt Thomas van Aquino als zijn grote leermeester. “Zijn Summa Theologiae is helemaal opgebouwd vanuit geloofsvragen, en je merkt in zijn antwoorden hoe hij steeds naar waarheid zoekt, ook in de visies waar hij het niet mee eens is.”
“Ik zet me voor elke preek weer aan de studie en denk daarbij: niet kletsen, Sipke, maar leren!”, zegt Sipke Draisma, (55, lekendominicaan sinds 2003), pastoraal werker in Franeker en omgeving. Net als Stefan Mangnus laaft Sipke zich met graagte aan de eeuwenlange spirituele en intellectuele traditie van de Orde van de Predikbroeders. “Ooit begonnen als een orde die tegen ketterijen streed merk je dat je deel uitmaakt van een beweging die midden in de kerk staat.” Een beweging met vogels van zeer uiteenlopende pluimage, maar “wat we gemeenschappelijk hebben dat we over het algemeen de neiging hebben niets voor zoete koek te slikken.” In die zin hebben dominicaanse mensen “altijd enige sympathie voor de ketters overgehouden”.
Lees het volledige artikel in het Bisdomblad Groningen-Leeuwarden: Leven in het voetspoor van Dominicus.
