Woorden die ik uit moet leggen’ gaat over geloofswoorden die voor velen van ons vanzelfsprekend zijn, maar die voor veel anderen als geheimtaal klinken. U kunt meedoen met een korte uitleg. De eerste aflevering: genade.
Wat is genade? Waar denk je aan bij dat woord? Wat was voor jou een moment van genade? Het gaat niet om de theologische doordenking, maar om de betekenis van het begrip in jouw of uw leven.
Meedoen? Mail de redactie (en doe er een fotootje bij)
Stefan Mangnus
Een man die groot woont
Ik ken een man die groot woont. Niet dat zijn huis groot is: je loopt er zo voorbij. Maar waar hij komt, maakt hij ruimte. Als je hem tegenkomt, groet hij je als een goede vriend. Als er gedonder in de lucht hangt, maakt hij een grap en de spanning stroomt weg. Als je tekortgeschoten bent, is het alsof hij meer van je houdt dan jij van jezelf. Hij wijst wie je bent nooit af, maar helpt je te groeien in je talenten, zodat je zelf steeds groter kunt gaan wonen.
De ruimte die in hem is, dat is genade (je kunt ook zeggen: Heilige Geest). Alsof hij zeggen wil: De ruimte in ons binnenste is zó groot, die kan alleen God vullen.
Stefan Mangnus, lekendominicaan in wording
Michel Daniëls
Onvoorwaardelijk bemind worden
Genade is voor mij te vinden in niet te bevatten of uit te leggen momenten waarop je weet en voelt dat je onvoorwaardelijk bemind wordt in een groter geheel. Soms zijn het seconden, een speldenprik van gelukzaligheid, intense liefde, warmte, onbeschrijfelijke lichtheid.
Zoals in deze woorden:
U weet wat mij beroert, al voor ik wist wat mij beroerde.
U weet dat ik gevonden ben, al voor ik wist te zoeken.
U weet wat mij te doen staat, al voor ik wist waar te beginnen.
U weet dat ik liefheb, al voor ik wist dat liefde bestond
Voor al dit weten van U, dat in mij is, zeg ik u dankt
Michel Daniëls, lekendominicaan
Jeroen Uhl
&Genade!’
&Ik geef je de kieteldood’
&Nee, genade, genade’
&Oké, ik laat je los, je bent weer vrij. We blijven wel vriendjes, he.’
&Zeker, altijd!’
Twee stoeiende, lachende kinderen. Een scene, daags geleden op het schoolplein. Zie het zo weer voor me.
Genade. Mooi, hoe zo’n zwaar woord, bij kinderen een even vederlichte als intense betekenis krijgt.
Een geheel eigen dimensie. Het is het spel tussen vrijlaten, ruimte geven en verbonden blijven, als vrienden.
Genade: basis en bevestiging van vriendschap.
Jeroen Uhl, lekendominicaan in wording
Eduard van Holst Pellekaan
Eigenlijk prachtig
Voor mij betekent het woord eigenlijk weinig, terwijl ik het gevoel heb dat het veel meer zou moeten betekenen, dat het een belangrijk woord is, een groot begrip. 'Genade, genade’, dat riep je als jongen als je onderop en klem lag in een gevecht. Maar verder…
Ik ben nu vijftig, ik heb er tot dusver niet om gevraagd, ik heb genade niet verleend, ik heb haar niet ontvangen en ook in mijn directe omgeving geen rol zien spelen. Misschien komt dat omdat ik het grote lijden dat angstig en nederig maakt tot op heden niet heb ervaren. Ik leid tot nu toe een leven zonder grote beschadigingen. Dat genade mij niet zoveel zegt, kan te maken hebben met het feit dat we in onze welvarende wereld het lijden doorgaans vrij goed en lang buiten de deur kunnen houden.
Ik heb erover gelezen in de Bijbel. De 'genade Gods’ zegt mij wel iets, maar ik moet abstraheren van de letterlijkheid ervan. Genade is hulp, denk ik, die je ontvangt, los van de vraag om je haar verdient. Om haar te ontvangen, moet je je overgeven – overgave vind ik moeilijk. Genade is er voor moeilijke situaties, om goed of slecht te overstijgen. Wat een prachtig begrip, welbeschouwd!
Eduard van Holst Pellekaan, hoofdred. VolZin
Meedoen? Mail de redactie (en doe er een fotootje bij)
