rie lekendominicanen lieten een tatoeage zetten om hun verbondenheid met de orde te bevestigen. Ja, het was een 1 april-grap. Dat van die tatoeages dan. Want de rest van het bericht klopt: ja, het is een keuze voor het leven, in alle vrijheid én in verbondenheid.
Trouw plaatste een mooi interview met Roy Clermons, onder de titel Geen habijt, maar een tatoeage. De hoofdpersonen werden her en der met verbazing aangesproken. Ben jij een van die drie die…?
Het aardigste van deze 1 april-grap – en dat is er ook het verwarrende aan – is dat het verhaal bijna helemaal waar is. De verbondenheid en de vrijheid, de traditie in het leven van alledag… Bijna alles klopt. Behalve de tatoeages.
De lekendominicanen sluiten niet uit dat ze, nu ze aan het denken zijn gezet, alsnog een tatoeage van een ordeteken laten zetten. Maar of iemand hen dan nog gelooft…
Roy Clermons, Karin Bornhijm en Michel Daniëls vóór…
… en na het kundige werk van photoshopper in de dop Ruben Broers.
