George werd geboren op 7 september 1919 te Schoonhoven. Zijn ouders waren Adrianus Christianus Lensen en Anna Stekelenburg. Hij studeerde aan het college van de Kruisheren te Uden.
Op 17 september 1938 trad hij in bij de Dominicanen in Huissen. Vanwege de oorlog volgde hij de studie filosofie en theologie op verschillende plekken, vanaf 1942 in Reuver. In 1944 werd hij in Reuver priester gewijd.

Antillen en Hertme
In september 1949 vertrok hij naar de Nederlandse Antillen. Op Curaçao, Bonaire en Aruba heeft hij in verschillende parochies gewerkt. Om gezondheidsredenen keerde hij in 1981 naar Nederland terug. Na en paar jaar op het Dominicuscollege gewoond te hebben, wordt hij in 1984 pastor in de Stephanus-parochie van Hertme. Vijftien jaar zal hij daar met veel plezier en inzet werken, zeer gewaardeerd en geliefd bij de parochianen.
In 1999 moest George vanwege gezondheidsproblemen zijn intrek nemen in het Berchmanianum van Nijmegen. Hij was daar een zeer gewaardeerde huisgenoot en heeft er een voortreffelijke verzorging gehad.

Liturgie en muziek
George was een talentvol musicus. Hij leerde orgelspelen van zijn vader. Hij heeft vele liederen in het papiamentu vertaald en op muziek gezet. George had ook een prachtige stem. Hij legde vele liederen op de band vast om de mensen in de Antillen te helpen die nieuwe liederen te leren.
Heel vroeg was hij betrokken bij de vernieuwing van de liturgie. Als eerste vierde hij op de Antillen de eucharistie, zonder de mensen de rug toe te keren.
Jarenlang heeft hij gewerkt aan de vertaling van de lezingen voor de zondagen en de weekdagen in het Papiamentu. Die vertaling in een goed leesbare tekst werd zeer gewaardeerd. Terug in Nederland is hij daaraan blijven werken. Hij beschouwde het als zijn levenswerk.

George Lensen in 1994 bij de viering van zijn gouden priesterjubileum.

Zelfspot
George was een zeer gewaardeerde pastor met hart voor mensen en een zeer geliefde medebroeder. Al keek hij zelf met twijfels terug op zijn leven en was hij een man die zichzelf nooit overschatte – zelfspot hoorde bij hem – de mensen met wie hij werkte droegen hem op handen. Het was niet voor niets, dat de mensen uit Hertme hem met regelmaat bezochten in het Berchmanianum en ook bij zijn feesten aanwezig waren.
Zij wilden dan ook graag, dat hun laatste pastor in Hertme begraven werd.
George was betrokken op mensen. Zo zei hij eens: ’Ze zeggen dat ik aan zenmeditatie moet gaan doen. Maar dan zetten ze een bloem in het midden en daar moet je dan heel lang en heel stil naar kijken. Ik kijk liever naar mensen….’

Afscheid
Met name de laatste maanden zijn zeer zwaar voor hem geweest. Door de voortschrijdende ziekte van Parkinson werd de communicatie steeds moeilijker en een breuk van de kop van zijn dijbeen veroordeelde hem tot een rolstoel. Soms verzuchtte hij: hoe lang gaat dit nog duren? Hij bleef dankbaar voor alle attenties en bezoeken.
Op maandag 4 oktober 2010 stierf hij in alle rust.

Wij nemen afscheid van een zeer geliefde en gewaardeerde medebroeder, die heel veel voor mensen betekend heeft.

Moge hij in Gods licht en vrede zijn!

Klik hier voor de fotoreportage van de uitvaart op de website van dorpsfotograaf Jan Kolner.