Piet werd geboren op 28 juni 1926 in Tiel. Hij wilde al vroeg niet alleen priester worden maar ook missionaris en desnoods nog martelaar ook !
Doordat zijn ouders met hem meedachten en hem op het idee brachten samen een bezoek te brengen aan het Dominicuscollege heeft hij daar uiteindelijk ook voor gekozen.

Het was hard studeren omdat hij door de oorlogsjaren de achterstand van zijn lagere school moest zien in te halen.Door zijn werklust, energie en doorzettingsvermogen heeft hij het Dominicuscollege dan ook naar tevredenheid doorlopen.

Na zijn middelbare studies begon hij aan een zoektocht bij verschillende ordes om zo goed mogelijk antwoord te geven aan de inwendige roepstem. Hij koos voor de dominicanen bij wie hij in 1945 intrad in ons klooster te Huissen.

Na zijn noviciaat vertrok hij naar Zwolle en vervolgens naar Nijmegen waar hij de cursus filosofie en theologie volgde om in 1951 in het Albertinum tot priester te worden gewijd.Zijn wens om missionaris te worden in Zuid Afrika, Puerto Rico of de Nederlandse Antillen zag hij de mist ingaan toen hij na de afronding van zijn studies een nieuwe opdracht kreeg om klassieke talen te gaan studeren met het oog op een toekomstige taak als leraar op het Dominicuscollege.

Vanaf 1958 heeft Piet ook die opdracht zeer plichtsgetrouw uitgevoerd tot 1968, het jaar waarin hij benoemd werd tot rector van hetzelfde college, welke functie hij vervulde tot 1977.

Zijn capaciteiten om leiding te geven zijn ook binnen de provincie van de dominicanen niet onopgemerkt gebleven. Tijdens het kapittel van 1977 werd hij gekozen tot co-provinciaal en in het daarop volgende kapittel, in 1981, tot provinciaal en tot tweemaal toe, in 1985 en 1989, herkozen.

In al die jaren heeft hij zich ingezet om de provincie een nieuw gezicht te geven en vooral de “waarheid” trouw te zijn. Ondanks dat hij nooit geroepen werd om in een van onze missiegebieden te werken, heeft hij er steeds een warme belangstelling en een grote zorg voor aan de dag gelegd. Daarbij zijn hem geen moeilijkheden bespaard gebleven.

Na zijn provincialaat leek het wel alsof hij de weerslag kreeg van de voorbije jaren. Na een maandenlang verblijf in de St.Maartenskliniek verhuisde Piet in januari 1994 naar Rixensart in België waar hij o.a. gaat meewerken aan “Espaces”; hij begon aan een nieuwe fase in zijn werkzame leven die zich afspeelde zowel in de communiteit van Rixensart als bij de internationale communiteit van Brussel. Hij toonde zich zowel in het gesproken als het geschreven woord een warm pleitbezorger van de Europese Unie.

Na twaalf jaar keerde hij om gezondheidsredenen naar Nederland terug en vroeg zich te mogen aansluiten bij de Dominicaanse communiteit van het Steiger in Rotterdam. Hij woonde daar graag, had een inspirerende inbreng zowel in de communiteit als in de parochie. Hij werd o.a. lid van het kerkkoor, maakte deel uit van de groep Toekomstbouwers”, en vrij recent hield hij nog een lezing over hoe om te gaan met ouderdom en ziekte.

Omdat zijn gezondheid hem verder parten speelde, heeft hij in 2008 het aanbod van de Zusters Dominicanessen in Voorschoten om bij hen zijn intrek te nemen in dankbaarheid aanvaard.

Zijn geest bleef sprankelend en bezielend, en ook daar stak hij zijn mening niet onder stoelen of banken. Hij bleef lid van de communiteit in Rotterdam, nam deel aan hun vergaderingen en bezocht ook de bijeenkomsten van de medebroeders in de regio zuid.

Een slopende ziekte, van tijd tot tijd in samenhang met zijn vroegere kwaal, verzwakte hem steeds meer, maar zijn levendige geest hield hem nog lang overeind. De laatste drie weken berustte hij in de nieuwe, allerlaatste, fase van zijn leven, maar deed dat ook nu weer met verve. Piet was geen vroom man in de traditionele zin van het woord, maar de kracht van zijn geloof werd zichtbaar in woord en daad. Een man van het woord toonde hij zich tot het einde toe, minder door te spreken als wel in de boekrecensies in ons bulletin; op deze manier spoorde hij de medebroeders aan om zich permanent te blijven vormen

Ook zijn meeleven met de leden van het DLN om het Dominicaanse ideaal uit te dragen was gemeend en oprecht. Bijna altijd was hij aanwezig bij professies en andere bijzondere gelegenheden.

Ondanks dat zijn vroegere idealen en wensen, o.a. om missionaris te worden, maar ten dele verwezenlijkt zijn, toonde hij toch in alles zijn missionaire geest. Hij was een vurig dominicaan, die zelf in praktijk bracht wat hij anderen voorhield.