Ook betuigde de DLN haar medeleven aan de zusters Dominicanessen van Voorschoten bij wie Piet de laatste jaren woonde en graag verbleef. DLN-voorzitter Gerard van Etten herdenkt hem hier als een bevlogen en begeesterende medebroeder.

De leden van de Dominicaanse Lekengemeenschap kennen Piet Struik als medebroeder die bij alle dominicaanse gelegenheden aanwezig was, voorzover zijn agenda en gezondheid het toelieten.  De meeste van de elf professievieringen bij de DLN was hij aanwezig. Steeds verwelkomde hij zijn nieuwe leken-zusters en -broeders hartelijk.

Piet Struik was mede- initiator van de beweging om zusters, broeders en leken meer samen te laten werken, vieren en wonen. Voor hem waren alle leden van de Dominicaanse Familie gelijk. Hij waardeerde ieders eigen inbreng , eigen talenten en eigen mogelijkheden. Hij was begeesterd door het perspectief van het opgaan van de verschillende geledingen van de dominicaanse beweging in  één Dominicaanse Familie. Door zijn oprechte en warme belangstelling was het niet moeilijk om met hem te praten over zaken die, ook in zijn ogen, controversieel waren.

Van 1977 tot 1993 maakte hij deel uit van het dagelijks bestuur van de Nederlandse Provincie, de laatste twaalf jaar als provinciale overste. Als bestuurder moest hij soms ook beslissingen nemen die pijnlijk waren voor dominicaanse familieleden. Het was zichtbaar dat hem dat niet koud liet. De openheid waarmee hij wilde luisteren naar ‘afwijkende’ gedachten, bijvoorbeeld over samenlevingsvormen van religieuzen, maakte het voor de betrokkkenen echter gemakkelijk om hem die beslissingen niet persoonlijk aan te rekenen.

De leden van de DLN die al langer bij  dominicaanse verbanden betrokken zijn en die ook actief waren in  de Acht  Mei Beweging,  zullen zich Piet herinneren als een drager van deze beweging van kerkvernieuwing in Nederland. Hij was daarbij binnen de kerk een warm pleitbezorger voor  het delen van verantwoordelijkheid  met leken. Mede door zijn bevlogenheid was de dominicaanse beweging en inspiratie zichtbaar aanwezig  binnen de beweging voor kerkvernieuwing. Die beweging werd door hem beïnvloed. Hij trad daarbij niet zelf op de voorgrond, maar wist zijn geloof in de goede zaak over te brengen op anderen.

Ten tijde van de oprichting van de DLN, in 1999, woonde hij in het buitenland. Hij was daardoor niet meer in de positie directe invloed uit te oefenen op dit proces. Hij zal dit echter ook niet nodig gevonden hebben omdat hij geloofde in de eigen kracht van nieuwe bewegingen. Zijn geloof in de betekenis en kracht van de  DLN heeft hij in persoonlijke contacten altijd overgebracht.

De dominicaanse beweging in Nederland heeft met het overlijden van deze eer-waardige medebroeder een wijs en aimabel man verloren, een stem die ons aansprak in ons geweten,  een kracht die ons voorstuwde in onze gemeenschappelijke dominicaanse zending.
Wij zullen ons hem dankbaar blijven herinneren.