e had een droom: als ze vijfenzestig werd wilde ze iets speciaals gaan doen. Min of meer toevallig vertelde ze haar droom aan Tiemen Brouwer, een Nederlandse dominicaan in Rome. Hij deed de suggestie om naar Rome te komen en daar vrijwilligerswerk te doen.
Joke Karssing
Lekendominicaan Joke Karssing, oma van 5 kleinkinderen en woonachtig in het klooster in Zwolle, pakte haar koffers en vertrok half maart voor 3 maanden naar Rome.
Eenmaal daar aangekomen keek ze haar ogen uit: zoveel zusters, zoveel priesters, zoveel dagen om te vieren: elke dag werd een religieuze belevenis. Joke woont in Villa Rosa, een internationale communiteit met Dominicanessen uit o.a. Ierland, Engeland en de Verenigde Staten en twee jonge Dominicanessen die bezig zijn met hun doctoraal studie theologie uit Hongarije en IrakHet klooster is net een duiventil waar iedereen in en uitvliegt, maar waar toch een hechte gemeenschapsfeer heerst waar Joke zich thuis voelt.
Naast allerlei klusjes die op haar weg komen, is ze ook regelmatig te vinden in de Kerk der Friezen. Aan dit piepklein kerkje met een oude geschiedenis is een kleine gemeenschap verbonden en verder zijn er heel veel toeristen. Hier helpt ze met rondleidingen en het opvangen van mensen.
Joke is helemaal ondersteboven van de Egidiogemeenschap in de volkswijk Trastevere. Ooit begon hier een student in zijn eentje eten uit te delen, omdat hij – geraakt door de evangelieverhalen – Jezus in zijn voetsporen wilde volgen. Ruim duizend arme mensen krijgen hier drie keer per week te eten en worden met het grootste respect bediend. Het is een enorme organisatie om al die monden te voeden en Joke helpt daarbij. De beweging die rondom de student is begonnen heeft inmiddels geleid tot vergelijkbare initiatieven in andere landen zoals in België. Ook bij het klooster van Villa Rosa wordt trouwens nooit vergeefs aangebeld. Er is er altijd wel een boterham.
Intereur van de Santa Sabina
In Santa Sabina, het hoofdkwartier van de Dominicanen, bracht ze een bezoek aan de cel van Dominicus, en ze ontmoette Simon Tugwell, schrijver van het boek “De heilige Dominicus”, en Allan White, de socius voor de broeders in Noordwest Europa. ”Iedere dag is weer een avontuur vol onverwachtse ontmoetingen”, aldus Joke. Zo werd ze uitgenodigd om te komen eten bij Agnes van Ardenne, tegenwoordig permanent vertegenwoordiger bij de Food and Agriculture Organisation (FAO) te Rome. Agnes van Ardenne woont vlakbij de Via Appia en onderweg ontmoette ze toevallig een Nederlandse pelgrim die met paard en wagen via Rome op weg was naar Jeruzalem en Mekka. Ook hier werd ze uitgenodigd en er volgde een mooie dag waar dromen werden gedeeld.“Het is heel anders dan in Zwolle”, verzucht ze. “Het religieuze leven is in Rome zó alom aanwezig en dat heeft zijn weerslag op het doen en laten van de mensen.“
In de weken die nog voor haar liggen wil Joke nog een aantal kerken bezoeken. Ook de traditionele picknick in de Santa Sabina is heel aanlokkelijk, maar die dag ontvangt ze gasten uit Nederland.
Joke realiseert zich overal nu pas hoe actief en internationaal de Dominicaanse Orde met al zijn geledingen bezig is. Vooral op het terrein van Gerechtigheid en Vrede wordt enorm veel werk verzet. “Wat ik hierin Rome mee maak, gun ik iedereen en vooral alle lekendominicanen”, zegt Joke. Wat zou het geweldig zijn als met enige regelmaat mensen uit Nederland deze kant op zouden kunnen komen. Voor haar smaakt deze 3 maanden naar meer en wanneer de gelegenheid zich weer voor doet, pakt ze zo wéér haar koffers.
