it jaar bestaat de dominicaanse familie in Latijns-Amerika en de Cariben 25 jaar. Aan de wieg van deze samenwerking van alle dominicaanse takken in dat deel van de wereld staat de Nederlandse pater Baltasar Hendriks. 'Het waren zonder meer mijn beste jaren als dominicaan.’
Baltasar Hendriks o.p.
Baltasar Hendriks o.p. woont in het Nijmeegse klooster Berchmanianum, maar staat per brief en e-mail nog bijna dagelijks in contact met dominicaanse vrouwen en mannen in Latijns-Amerika. 'Ik schrijf zelfs gemakkelijker in het Spaans dan in het Nederlands’, zegt hij.
In de laatste nieuwsbrief van CIDALC, het bureau van de dominicaanse provincies in Latijns-Amerika, staat een interview met de Nederlandse pater, de pionier van wat in 1984 een nieuwe zending was: het coördineren van de dominicaanse familie.
Bibliotheek
Acht jaar lang was Hendriks vrijwel constant onderweg, langs kloosters, vormingshuizen en allerlei gemeenschappen. Hij koestert er warme herinneringen aan. 'Op 2 november 1984 werd ik benoemd. Ik kreeg een kamer en een ruim kantoor in het klooster van Dominicus in Bogota. Daar kon ik langzamerhand een bibliotheek opbouwen, volgens de toenmalige provinciaal van Argentinië de best georganiseerde en meest complete bibliotheek over het dominicaanse leven. De eerste jaren kreeg ik hulp van zuster Angelina Silva o.p. van de Colombiaanse Congregatie van Catharina van Siena, een expert op het gebied van de geschiedenis en het charisma van de orde.’
Vorming
De bibliotheek was van belang voor de vorming van de leden van de dominicaanse familie: broeders, zusters, monialen (contemplatieve zusters), leken en betrokkenen bij instituten. Gaandeweg ontstond een methode van persoonlijke bezoeken, het organiseren van studiedagen, contactdagen en retraites.
'Soms voelde ik me als Sinterklaas’, zegt Hendriks, 'omdat ik overal boeken, documenten en teksten meenam. Zelfs schreef ik een tiental uitgaven over actuele thema’s. Die boeken zelf meenemen was goedkoper dan ze te per post sturen, maar deze methode was wel zwaar. Gelukkig was ik gezond en kon zo de genade van de prediking binnen de Dominicaanse Familie delen.’
Het zat de pionier wel eens dwars dat hij zo veel geld uitgaf aan reizen, maar toenmalig magister Damian stelde hem gerust. 'Jij geeft niet uit’, zei hij, 'jij belegt in een edele zaak’.
Het hart van de familie
Baltasar Hendriks is ervan overtuigd dat het hart van de dominicaanse zending bij de monialen ligt. Zoals Dominicus zijn orde van predikers begon met de stichting van een contemplatieve vrouwengemeenschap in Prouille, zo is ook nu de stilte en het voortdurende gebed van de monialen het fundament van de familie, zo vindt hij.
De functie van Hendriks werd in 1992 overgenomen door anderen. Tegenwoordig is er een bloeiende dominicaanse familie in Latijns-Amerika en de Cariben, met veel onderlinge contacten en nieuwe samenwerkingen tussen actieve zusters, monialen en jongeren. Ook komen er tot tevredenheid van Baltasar Hendriks de laatste jaren nieuwe vormen van solidariteit op met mensen die lijden.
Met dank aan Antoon Boks o.p.
Klik hier voor de website van CIDALC, de Conferencia Interprovincial Dominicos América Latina y El Caribe (in Spaans en Portugees)
