Over leven, sterven, licht doorlaten

Als je tachtig bent – en ook al daarvoor, stel je jezelf wel eens de vraag: ‘Hoe lang nog? Hoe vaak zal ik nog de sneeuwklokjes zien bloeien, de krokussen uit de grond zien komen, de hazelaar zien stuiven?’ Je voelt het einde naderbij komen.

Als je dát merkt dan ligt dáár een kans: voor jou hoeft niet meer de prestatie centraal te staan, maar iets geheel anders: de innerlijke rijping die resulteert in het contact met het diepste wezen. Hoe meer een mens door het leven gerijpt is, des te meer zal hij zich bewust worden van de eigenlijke zin van de ouderdom: om niet door veel te doen, maar eenvoudigweg door ‘er te zijn’ bevrijdend, ordenend en van binnenuit vernieuwend het leven te ‘volbrengen’.

Toen we aan zenmeester Hirata Roshi vroegen waarom de dood in het zenboeddhisme zo centraal staat, antwoordde hij: Wie goed kan sterven, kan ook goed leven. En vinden we dat ook niet in het evangelie? ‘Wie zijn leven verliest, zegt Jezus, zal het vinden’. En alleen de graankorrel die sterft, brengt rijke vruchten voort’. En hetzelfde vind je ook in de Koran: ‘Wie sterft voordat hij sterft, zegt de profeet, sterft niet wanneer hij sterft’.

Deze wijsheden uit de eeuwenoude religieuze tradities moeten we niet voor ons uit schuiven en denken: dat komt later wel als ik zeventig of tachtig ben, zij vragen nú onze aandacht. Waar het om gaat is welke ‘stralingen’ in het hier-en-nu van mij uitgaan: onzichtbaar bezielende of vernietigende, lichte of donkere, warme of koude.
Het is de sfeer die wij verspreiden, de stemming die om ons heen ontstaat, de stilte en de straling die van ons uitgaan, die uiteindelijk bepalen of wij onze hoogste opdracht hebben gemist of dat wij deze tot zegen van onszelf èn van anderen hebben vervuld.

Chris Smoorenburg o.p.

Zoals de kleurenrijkdom van een gebrandschilderd raam pas opglanst en de eigenlijke afbeelding pas zichtbaar wordt als het zonlicht er doorheen valt, zo is het ook met ons. Zichtbaar worden van wat wij in onze diepste Kern zijn, hangt af van de mate waarin wij doorlaatbaar zijn geworden voor het innerlijk Licht, dat de bron is van alle leven en dat ook de dood overstraalt.

*
Lees hier meer over het doen en het zijn van Chris Smoorenburg.