Eric werd geboren in Rijswijk op 18 mei 1944. Zijn ouders Ferdinand Frans Osendarp en Louisa Maria Anthonia Brokx gaven hem de namen Eric Henricus Petrus Jozef. Eric was de oudste in het gezin en had vier broers: Rolf, Bob, Joep en Hans. Eric volgde de HBS in Rijswijk en was van 1964 tot 1965 leerling van de Schola Carolina in Den Haag. In datzelfde jaar koos hij voor de Orde van de Dominicanen en trad in het noviciaat te Zwolle. Een jaar later legde hij zijn professie af en werd hij lid van de Orde. Zijn studie sloot hij af met het doctoraal examen in de theologie.

Op 25 april 1971 werd hij priester gewijd. Na een paar jaar actief geweest te zijn in de Dominicus parochie van Nijmegen, vertrok hij naar de Dominicus parochie in Leeuwarden, waar hij achttien jaar zou blijven, de laatste acht jaar als eindverantwoordelijke voor die parochie. Vervolgens werkte hij – na een korte onderbreking – een vijftal jaren in de parochie van Lichtenvoorde, om in 1998 naar Rotterdam te vertrekken. Daar werkte hij als pastor in de kerk van O.L.Vrouw van de Rozenkrans en de H. Albertus en tevens in de Joseph parochie aan de Nieuwe Binnenweg, waar hij – kort na zijn aankomst – het werk overnam van Piet Simons, die dodelijk ziek was.

In Rotterdam deed hij gedurende enige tijd ook diensten in de psychogeriatrische inrichting Stadzicht. Per 1 mei van dit jaar kreeg hij – op zijn verzoek – van de bisschop eervol ontslag van zijn werk in de Rotterdamse parochies.
Naast zijn parochiewerk gaf hij ook bijna altijd een aantal lessen op school zowel in Leeuwarden als in Rotterdam. Hij was een gewaardeerd medewerker van het inrichten van de etalage voor het ‘Laurensonthaal’ en van het wekelijks radioprogramma ‘Geloven in de stad’.

Eric was een man, die van schoonheid hield en zelf zeer creatief was. Hij schilderde, kalligrafeerde, maakte met naald en draad ook liturgische kleding. Dankzij zijn inzet werd de kerk van Blijdorp geschilderd en opgeknapt. Voor Eric was het belangrijk, dat de plek van samenkomst er goed en aantrekkelijk uitzag. Vorig jaar wist hij nog het raam achterin de kerk door een nieuw te vervangen.
Eric hield van reizen. Bij dat reizen werd hij geholpen door het gemak waarmee hij zich in andere talen kon uitdrukken. Zijn bezoeken aan Indonesië leidde ook tot het opzetten van een actie om de zusters dominicanessen daar ter plekke te ondersteunen.
Eric droeg de oecumene een warm hart toe. Verschillende keren per jaar werden er met de Gereformeerde Bergsingelkerk gemeenschappelijke diensten gehouden.

Hoe heerlijk Eric het ook vond om bij vieringen voor te gaan, minder gemakkelijk was het voor hem om samen te werken met anderen. Waar er samen met anderen over vieringen gesproken ging worden, was Eric al klaar en vond hij het moeizaam om de inbreng van die anderen een plek te geven. Hij noemde dat wel eens ‘de dictatuur van de democratie’. De medewerkers ervoeren dit echter als zijn onmogelijkheid om kritiek een plek te geven en zich open te stellen voor andere gezichtspunten..

Hij moet zich heel vaak eenzaam en alleen gevoeld hebben. Mensen, die hem meer nabij waren ervoeren dat het voor hem zeer moeilijk, onmogelijk was om naar voren te brengen wat er in zijn hart omging. Hij wist dit zelf maar al te goed. Het was niet voor niets, dat hij er begin vorig jaar mee instemde om zich door een psychotherapeut te laten begeleiden. Dat is een intensief gebeuren geweest, hetgeen onder andere leidde tot een door Eric zelf gemaakte keuze om ontslag te vragen als pastor van de parochies waar hij werkte. Hoewel hij zelf die keuze maakte, was het pijnlijk voor hem te moeten ervaren dat het hem niet gelukt was te doen wat hij vond dat er gedaan moest worden.

Had Eric er zeer veel behoefte aan bevestigd te worden in wat hij deed en naar voren bracht, hij heeft toch ook het geluk gehad dat verschillende mensen hem zeer nabij geweest zijn.
Ik denk, dat ik niemand te kort doe, als ik met name Wil Vermeulen noem, die voor Eric een steun en toeverlaat is geweest.

Wij mensen zijn maar mensen, met onze gaven en beperktheden. En dat geldt ook voor Eric.

Eric, wij vertrouwen jou toe aan de Bron van jouw en ons leven!
Moge jij als zijn schepping door Hem bevestigd worden!

Ben Vocking o.p.

Naschrift
Eric Osendarp was de laatste dominicaan in de parochie Rotterdam-Blijdorp, die zomer 2008 is teruggegeven aan het bisdom. Daarmee komt een einde aan een geschiedenis die begon met de stichting van een convent in 1444. De parochie zelf bestaat uit een fusie (in 1969) van twee dominicaanse parochies, gesticht in 1898 in de Provenierswijk en in 1939 in Blijdorp.