en nieuw klooster voor dominicaanse vrouwen in Nederland. Dat is waar Holkje van der Veer o.p. van droomt, zo zegt ze in haar nieuwe boek. 'Ik breng mijn droom naar buiten in de hoop dat ik meedromers vind.’
‘Er zijn al nieuwe broeders gekomen’, zei Holkje zondag bij de drukbezochte presentatie van haar nieuwe boek in het klooster van Huissen. ‘Dan denk ik: waar zijn de vrouwen? Die moeten er ook zijn! Spiritualiteit hoort bij mijn leven, maar daar ben ik echt niet uniek in.’
Holkje van der Veer werd geïnterviewd door lekendominicaan Sipke Draisma, die de middag presenteerde. Elske te Lindert zong, en Henk Jongerius o.p. las voor uit het nieuwe boek, als vervanger van Mark Rietman, de acteur van Toneelgroep Amsterdam en vriend van Holkje die door griep geveld was.
Ook hield uitgever en norbertijn Joost Jansen van Berne Media een mooie introductie van het boek van de Dominicanes van Neerbosch, over haar ‘spiritualiteit van een bijzonder lichaam’, zoals de ondertitel van Veer-kracht luidt.
‘Het is een existentieel boek’, zei Joost Jansen. ‘Holkje vertelt zonder gêne over haar leven en kwetsbare lichaam, maar het is geen egodocument. Dan zouden wij het ook niet uitgegeven hebben. Holkje is een vrouw Gods en dat wil ze uitdragen. Ze gelooft dat het lichaam van God gegeven is, ook als het met kunst en vliegwerk bij elkaar gehouden wordt. Ze brengt God ter sprake op een manier waardoor er liefde opbloeit.’
01 — 06
Daarin is ze niet romantisch, stelde Sipke Draisma vast, en dat beaamde Holkje. ‘Leven is sowieso niet romantisch’, zei ze. ‘Kijk maar naar je eigen leven, naar de dagen van regen. Dat heeft iedere vorm van leven en samenleven.’
Haar littekens beschouwt ze als wegwijzers naar binnen, vertelde de zuster, die door de ziekte van Marfan al heel wat ziekenhuizen van binnen heeft gezien. ‘Ik heb situaties gehad waarin ik dacht: kom ik hier wel doorheen? Dat is intens, maar het heeft me ook sterker gemaakt, zelfvertrouwen gegeven. Ik moest me wel overgeven en juist in de zwaarste dagen voelde ik: er wordt van me gehouden. En waarom? Omdat het zo is.’
Holkje heeft er een hekel aan als mensen haar strijdbaar noemen. ‘Het is een nare metafoor’, zei ze, ‘zeker als het gaat over ziekte. De wereld gaat aan strijd ten onder. En wat dan zeggen aan het einde? Ondanks al haar strijd is ze toch overleden? Wees liever lief voor jezelf en voor elkaar en voor je lichaam, en doe ook stoute dingen. Neem een glas wijn. Of een glas Dominicusbier.’
Dromen hield Holkje tot nu toe bij de hoop, het maakte haar leven lichter. ‘Een droom hoeft niet altijd uit te komen om van betekenis te zijn, maar dat nieuwe klooster gaat er komen’, zei ze. ‘Ik breng mijn droom naar buiten in de hoop dat ik meedromers vind. Uit het samen wordt nieuwe kracht geboren.’
U kunt met Holkje in contact komen door haar een e-mail te sturen of via Facebook.
Holkje was zondagmorgen ook bij het KRO-NCRV-programma de Verwondering.