Klik hier voor de overweging van Ben Vocking bij het afscheid van Jan Wenting

Jan werd op 2 juli 1935 geboren te Gendringen. Hij kreeg als doopnamen Johannes Antonius mee. Zijn ouders waren Hendrikus Theodorus Wenting en Johanna Geziena Lukassen. Ze kregen drie kinderen: twee zoons en één dochter. Zijn moeder overleed in 1942, zijn broer in 1944 en zijn vader in 1956, allen aan tuberculose.

Via pater Brenninkmeijer kwam hij in contact met de Orde van de Dominicanen. In 1954 slaagde hij voor het gymnasium B aan het Sint Dominicus College te Nijmegen. Na zijn noviciaat legde hij op 18 september 1955 zijn professie af in de Orde van de Dominicanen.

Op 25 juli 1961 werd hij door Mgr. Bekkers tot priester gewijd. En op 1 juni 1962 slaagde hij voor het lectoraatsexamen in de Theologie op het Albertinum te Nijmegen. Zijn scriptie ging over Hugo van St. Victor, een theoloog uit de 12^e eeuw.

Jan werd bestemd voor de studie. In september 1962 ging hij historische wetenschappen studeren aan de Universiteit van Leuven. Hij beleefde daar echter weinig vreugde aan de studie en de sfeer. Een collegejaar later studeerde hij gedurende een jaar mediëvistiek aan het Grabmann Instituut van de Universiteit van München. Hij kwam echter tot de conclusie dat een academische carrière niet bij hem paste.

Vanaf eind augustus 1964 tot eind mei 1974 werkte hij als pastor in de St. Thomas van Aquino parochie in Amsterdam-Zuid, eerst als kapelaan en later als teamleider. Veranderingen in de Kerk en de liturgie gingen snel. In die tijd moet hij al tot de conclusie zijn gekomen dat goede kerkmuziek essentieel is voor de liturgie. Om vaste grond onder de voeten te blijven houden in die snel veranderende tijden, volgde hij van 1972 tot 1974 leergangen pastorale psychologie aan de Rijksuniversiteit te Utrecht.

In Amsterdam oogstte hij veel waardering. De Jezuïet Jan van Kilsdonk schreef hem in een brief: ‘Je boeide mij altijd door een ontzaglijke werklust, een grote menselijke zorgvuldigheid en administratieve accuratesse en boven dit alles een heldere theologische geest.’

Zijn pastorale arbeid vervolgde Jan op Het Steiger te Rotterdam met het vooropgezette plan om dit 10 jaar te doen. Het pastoraat pakte hij breed op want hij richtte zich ook op de belangen van de bewoners in het stadscentrum omdat het ‘heil der zielen’ volgens Jan ook betrekking heeft op de concreet maatschappelijk-economische omstandigheden van mensen. In de communiteit van Het Steiger zou hij drie termijnen prior zijn. Bij zijn afscheid uit Rotterdam in 1984 werd over hem gezegd: ‘goed prekend en zingend, een waardig en liefdevol voorganger, regelend, sjouwend, overleggend en luisterend’.

Zijn sabbatsjaar vulde hij in met een studie in pastoraal leidinggeven aan het Mgr. Bekkers Centrum aan de Katholieke Universiteit Nijmegen.

Jan Wenting in 2008 bij het onvolprezen kaartsysteem van Wim Bronkhorst.

Van augustus 1985 tot augustus 1993 was hij pastoor van de St. Antoniusparochie te Utrecht. Na eerst alleen gewoond te hebben, sloot hij zich in 1989 aan bij de gemeenschap van het Giordano Brunohuis, toen zij de beschikking kreeg over het pand in de Brigittenstraat. Dit spoorde met het verlangen van Jan naar nieuwe leefvormen. Hij werd daar ook magister voor de dominicaanse studenten. Het werden roerige tijden, die Jan diep hebben geraakt.

Na een oriëntatieperiode in acht genomen te hebben, werd hij op 1 januari 1994 pastoor van de Parochie St. Jan de Doper en O.L. Vrouw Visitatie te Schiedam. Hij begeleidde het proces van kerkfusie, kerksluiting en nieuwbouw. Op 14 maart 1999 werd de nieuwe kerk met bijgebouwen ingewijd.

In 1996 ontstond bij Jan de gedachte om op zijn 65^ste radicaal met het pastoraat en voorgaan te stoppen. Zo deed hij dat in juli 2000. Hij gaf het ambt terug aan de gemeente zoals hij dat uitdrukte. Jan maakte zich eerder al sterk voor de eigen plaats en verantwoordelijkheid van pastorale werkers.

Na ruim dertig jaar in het pastoraat te hebben gewerkt, was Jan moe geworden en enigszins gehavend. Hij ging zijn talenten nu beschikbaar stellen ten dienste van het provincialaat.

In 2001 werd hij gekozen als diffinitor in het provinciaal consilie. Overigens was hij dat al tweemaal eerder in de jaren zeventig en tachtig.

Hij werd adviseur inzake de kostbaarheden van de Orde. Dit zou hij tot aan zijn dood blijven. In samenwerking met de Stichting Kerkelijk Kunstbezit Nederland heeft hij de kostbaarheden in onze kloosters, huizen en kerken geïnventariseerd en zo mogelijk een goede bestemming gegeven.

Van augustus 2000 tot juni 2008 was hij lid van de begeleidingscommissie betreffende de geschiedschrijving van de Nederlandse Provincie van de Dominicanen in de laatste twee eeuwen waarbij hij een bijzonder prettige samenwerking had met professor Marit Monteiro.

Vanaf november 2000 tot mei 2009 was hij archivaris van de Nederlandse Provincie en lid van de Financieel-economische Adviesraad. Als archivaris heeft hij het archief verder op orde gebracht door het toegankelijker te maken, het op te schonen en het oudere deel van het archief gereed te maken voor verhuizing naar het Erfgoedcentrum te St. Agatha. In 2008 werd 172 meter archief verhuisd. Daarnaast heeft hij de nodige huizen en kamers van confraters leeggeruimd.

Voor de Orde was en bleef Jan een monument van trouw, die lastige klussen niet schuwde. Zijn werk deed hij altijd met toewijding.

Door een afnemende gezondheid moest hij taken neerleggen. In februari 2012 vond hij zijn nieuwe gastvrije woonplek bij de zusters Dominicanessen van Voorschoten waar reeds enkele medebroeders woonden en zorg verleend kon worden. Hij maakte zich hier verdienstelijk in het archief van de zusters en de bibliotheek. Hij werd een gewaardeerd huisgenoot.

Jan Wenting o.p. met locoburgemeester Bianca Bremer, op 5 juli van dit jaar.

Omdat Jan niet de man was om professiejubilea te vieren en zeker geen priesterjubilea, nam Tessica Dam het initiatief om Jan te verrassen met een feest ter gelegenheid van zijn 80^ste verjaardag. Tijdens dat feest op 5 juli jl. kreeg Jan een Koninklijke Onderscheiding uitgereikt door de loco-burgemeester van Voorschoten.

De gezondheid van Jan begon echter steeds meer zorgen te baren. Op woensdag 5 augustus kreeg hij te horen dat medisch gezien het einde in zicht was. Dit had hij nog niet verwacht, maar hij kon deze boodschap in zijn spreekwoordelijke nuchterheid aanvaarden, ook al gaat achter zijn nuchterheid een echt gevoelsmens schuil. Op vrijdag 7 augustus ontving hij het sacrament van de ziekenzalving en in de nacht van 8 op 9 augustus sliep hij vredig in.

De Nederlandse Provincie is Jan zeer erkentelijk voor zijn tomeloze inzet voor en trouw aan de Orde en dankbaar voor de vele mensen rondom hem die zorg en aandacht voor hem hadden.

Moge Jan in God geborgen zijn!

*

Klik hier voor de overweging van Ben Vocking bij het afscheid van Jan Wenting