Vincent van Rooij werd op 28 april 1929 geboren te Gemert. Hij kreeg als doopnamen Antonius Maria mee. Zijn ouders waren Cornelis Johannes van Rooij en Petronella Francisca van Stiphout. Zij kregen uiteindelijk zeven dochters en vijf zonen.

Met zijn staatsexamen Alfa sluit hij in 1948 zijn studie in het internaat van het Gymnasium Sint Norbertus af.

Na het noviciaat legt hij op 18 september 1949 zijn professie af in de Orde van Dominicanen. Daarna studeert hij filosofie in Zwolle en theologie in het Albertinum te Nijmegen. Op 25 juli 1955 wordt hij tot priester gewijd.

Hij vertrekt eind 1956 als missionaris naar Puerto Rico. Zijn eerste assignatie is in de parochie van Yauco, maar na tien dagen wordt hij naar Cataño gestuurd. Zijn pastoraat richt hij daar op de mensen in de buitenwijken, de barrios.

Met behulp van vooral de kinderen leert hij de Spaanse taal te beheersen. Daarna kan hij gaan werken als godsdienstleraar op het Sint Vincentius College te Cataño.

Zijn oversten zien in Vincent een man van studie en onderwijs. Hij gaat colleges volgen in pedagogie en filosofie aan de Universidad Católica de Puerto Rico in Ponce en wordt er parttime-docent theologie. Op 20 juli 1959 wordt hij benoemd tot vice-rector van het Dominicaans Klein Seminarie en onderwijst daar diverse vakken in de hoogste klassen. Tegelijkertijd krijgt hij een benoeming als parttime professor filosofie in het Centro Universitario van de Universidad Católica in Bayamón.

Vincent maakt zich sterk voor een stichting van een slotklooster in Puerto Rico. Na een voorbereiding van enkele jaren wordt medio 1964 het Monasterio Madre De Dios van Olmedo opgericht.

Van 1966 tot 1968 is hij Director Interino van het Seminarie San Alberto van de dominicanen.

Begin 1970 neemt Vincent zich voor om een eigen, autonome en onafhankelijke universiteit te stichten voor vooral kansarme jongeren. In samenwerking met enkele medebroeders en onder leiding van de dominicanen op Puerto Rico wordt Vincent de stichter en president/rector van de nieuwe Universidad Central te Bayamon, UCB. Hij bekleedt deze positie gedurende ruim 25 jaar, tot aan zijn vertrek naar Nederland. Het wordt zijn levenswerk op Puerto Rico.

In de loop der jaren groeit de universiteit geleidelijk. Er komen de nodige academische erkenningen en de programma’s breiden zich geleidelijk uit tot het niveau van Bachelor en Master. In 1996 telt de UCB 3.500 studenten. Begin 1977 ontvangt Vincent een eredoctoraat, Doctor of Education, van de universiteit van Bridgeport in de staat Connecticut van de USA.

Op 8 februari 1977 wordt Vincent gekozen tot vicaris van het regionaal vicariaat van de dominicanen te Puerto Rico. Hij blijft dat tot 17 november 1989. Prioriteit heeft het werven van nieuwe kandidaten voor de Orde.

Als vicaris zet Vincent zich ook in voor samenwerking tussen de dominicanen in de Cariben op bestuurlijk niveau. Het idee wordt ontwikkeld om te komen tot een Provincia Dominica Federada del Caribe, waarbij de deelnemende vicariaten autonoom zouden blijven. Maar na acht jaar trekken aan het idee, blijkt deze opzet niet haalbaar. Alleen CEDOC blijft als Caribisch project voortbestaan.

Najaar 1990 wordt Vincent van Rooij door de Tweede Kamer van Puerto Rico officieel erkend voor zijn verdiensten als stichter van de UCB.

Op 21 juli 1996 keert hij ongewild terug naar Nederland en wordt lid van de communiteit van het klooster Mariaweyde te Venlo. Op 29 april 1997 wordt hij geridderd in de Orde van Oranje Nassau. Begin 1999 wordt hij gekozen tot prior van de communiteit te Venlo.

In het jaar 2000 verblijft hij lange tijd in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis, vanwege een ernstige vorm van kanker aan zijn ingewanden. Hij geneest weliswaar, maar moet het nodige inleveren. Na de sluiting van het klooster te Venlo verhuist hij naar het dominicanenklooster te Huissen.

Op 14 augustus 2005 vierde hij in Gemert met zijn familie en vrienden uitgebreid zijn vijftigjarig priesterjubileum. Zijn familie had hij altijd trouw bezocht als hij vanuit Puerto Rico naar Nederland reisde.

Als lid van de communiteit van Huissen bleef Vincent naar de bijeenkomsten gaan van de Dominicanen Zuid, zoals hij dat deed toen hij in Venlo woonde. In Huissen vond hij de rust om te werken aan de geschiedschrijving van de dominicanen in Puerto Rico, gedurende de tijd dat hij daar woonde. Het is een omvangrijk naslagwerk geworden, dat hij bijna kon afronden.

Gedurende vele jaren bleef hij zijn vriendschap met Maribel Molinero Fernandez trouw. Hij had haar leren kennen als secretaris-generaal van de UCB. Toen zij ook Puerto Rico ongewild verliet, zocht hij haar geregeld op in Pamplona. Daar stierf Vincent plotseling, op 20 december 2014, na een korte ziekenhuisopname.

Moge hij ruste in vrede, bij God in wie wij leven, bewegen en zijn.

De door vrienden geplaatste Spaanse rouwadvertentie voor Vincent van Rooij.