e vierde oktober is de feestdag van de heilige Franciscus, een mooie dag om te laten zien hoe na de stichters van de dertiende-eeuwse bedelorden elkaar staan.
In het koor van de Basilica San Domenico in Bologna, waar Dominicus begraven ligt, sieren zij gebroederlijk de lezenaar.
Het grote priesterkoor is helemaal achter het altaar in de basiliek, en vanuit de kerk niet te zien. Het koor is gemaakt om, naar monastiek voorbeeld, zowel functioneel als schitterend te zijn. Het is functioneel omdat hier de communiteit – tegenwoordig een kleine veertig broeders en student-broeders – dagelijks bijeenkomt om de liturgie te vieren. De schoonheid van het ontwerp is bedoeld als een verwijzing naar Gods glorie.
In het midden staat de bank met daarop de lezenaar die u zo van dichtbij ziet.
De koorbanken zijn in twee rijen opgesteld.
Sommige van de prachtige houten banken dragen opschriften, zoals deze: fides (geloof). Het koor heeft aan elke kant 28 zetels in de hoogste en 23 in de laagste ring, in totaal 102 plaatsen.
Het koor is wel beschouwd als het achtste wereldwonder. Het houtwerk is gemaakt door broeder Damiano Zambelli o.p. tussen 1528 en 1530.
Zicht vanuit de lezenaar op de achterkant van het altaar en daarachter de kerk.
De grote bank in het midden is ook door Damiano gemaakt, in 1537. De lezenaar is van de hand van broeder Antonio Cossetti da Vicenza, die het koor tussen 1744 en 1745 restaureerde.
Dominicus (1170-1221) en Franciscus (1181-1226), stichters van de twee bedelorden in de dertiende eeuw. Of ze elkaar ook echt ontmoet hebben is onzeker. De verwantschap tussen de twee bedelorden is er niet minder om. In de liturgie van de beide orden worden ze allebei ‘vader’ genoemd.
*
Ook een spoorzoeker? Mail de redactie.
Tekst en foto’s: Arjan Broers